Daar stond hij dan, Zeno Debast. Gareth Bale keuvelde gezellig met Eden Hazard en Thibaut Courtois. Toby Alderweireld en Jan Vertonghen stonden ook te lachen in de spelerstunnel. Maar toen Debast in beeld kwam, zagen we alleen een strak gespannen gezicht. Concentratie voor zijn prille debuut. Amper 21 keer in actie gekomen in het eerste van Anderlecht, maar nu al Rode Duivel. Met rugnummer vier dan nog, jarenlang het cijfer dat ene Vincent Kompany op zijn shirt had.

In de top tien van de jongste debutanten komt hij niet. Over een maand wordt hij ‘al’ 19, terwijl Anthony Vanden Borre bijvoorbeeld slechts 16 was. Maar jonger is niet per se beter: de Duivels die ooit vroeger voor de leeuwen werden gegooid, genre Bakkali of Blondel, oogden niet per definitie veelbelovender.

Geen plankenkoorts

Tegen een tegenstander die overall weinig in de pap te brokken had, hield Debast zich moeiteloos staande. In de allereerste minuut liet hij zich even in de hoek drummen, maar van zenuwen was zichtbaar geen sprake. Dan hadden andere jonge verdedigers – denk maar aan Sebastiaan Bornauw – in hun eerste match aan de aftrap meer last van plankenkoorts.

Een pass in niemandsland, een balcontrole die te ver van de voet sprong: dat bleken de enige momenten in de eerste helft waar hij echt een steekje liet vallen. Verder ging het vlekkeloos en durfde hij de bal te vragen. Veelal resulteerde dat in risicoloos achteruit tikken, dat wel, maar een verdediger hoort niet in het casino thuis. Die moet veilig als de bank zijn. Met een beetje goeie wil lag hij zelfs aan de basis van het eerste doelpunt met de pass op Meunier, die twee stations verder in doel werd gewerkt. Een pre-pre-assist, bestaat dat? En hij blokte zelfs een schot van Smith, een van de enige kansen voor Wales voor de rust.

Sterker nog, nauwelijks negen minuten ver in zijn debuut, sloeg zijn rust aan de bal over in een Simply Debast-momentje. Smith werd vakkundig uitgekapt, waarna de 18-jarige verdediger oprukte tot een stuk over de middellijn. Een statement aan Wales, dat hij aan de bal moeilijk onder druk te zetten is. Net zoals hij na de rust vol in een kopduel ging wanneer de nood hoog was. En altijd zocht hij de voetballende oplossing. Dan ben je op weg naar een goed rapport.

Afgetroefd door Moore

Wat wel hielp, was de hulp van zijn ploegmaats. Zeker Witsel had duidelijk de opdracht om bij lange ballen voor de Welshe centervoor Moore te komen, zodat de verdedigers niet in het luchtduel hoefden te gaan. Dat hielp, want Moore zocht vaak zijn jongste tegenstander op.

Dat liep in de tweede helft fataal af. Op een omschakeling die langs de flank verliep, ging Moore centraal in de buurt van de jonge Duivel lopen. Debast keek naar de bal en hield geen lijfelijk contact, terwijl Moore in zijn rug dook. Hoewel de Welshman slechts zes centimeter groter is dan het 1,89 meter paars-witte talent, klom hij makkelijk hoger. Debast probeerde nog, maar tevergeefs: 2-1. Lullig tijdens een debuut, maar geen zware blunder die de bondscoach zal doen twijfelen over zijn potentieel.

Waarom zou Martinez ook? Boyata niet fit, Dendoncker die au fond toch een middenvelder blijft (en ook zo speelt bij Aston Villa). Theate die links in de defensie hoort. En noch Wout Faes, noch Brandon Mechele in wie de bondscoach het echt ziet, afgemeten aan de kansen die ze al kregen. Om nog te zwijgen van Zinho Vanheusden, die nog steeds wacht op zijn eerste minuten bij AZ.

Keuze te over, op papier dan toch, maar het is de jongste van dat rijtje centrale verdedigers in wie Martinez het echt ziet. Te oordelen aan de eerste kennismaking bij de nationale ploeg zien we dat niet veranderen. Ook al liet hij het maar mondjesmaat zien, de jongen uit Halle heeft ballen. En daar houdt de bondscoach wel van.

.