Omdat er bij de vrouwen geen aparte beloftencategorie is, loste de UCI het in Australië zo op om toch een beloftenkampioene te hebben. Die beslissing kon op heel wat kritiek rekenen, want zo worden er eigenlijk twee koersen in één gereden. “Een apart WK is de enige oplossing”, zei de Nederlandse analiste en ex-wielrenster Marijn de Vries in aanloop naar de koers.

Ook De Wilde had liever een aparte koers voor beloften gezien. De topfavoriete voor de wereldtitel was de Nederlandse Shirin van Anrooij, maar het was uiteindelijk Niamh Fisher-Black die de wereldtitel pakte bij de beloften. De Nieuw-Zeelandse kwam als twaalfde over de streep. De Britse Georgi Pfeiffer (16de) en de Duitse Ricarda Bauernfeind (20ste) vervolledigen het podium bij de beloften. Onze landgenote Julie De Wilde finishte als 34ste.

De Wilde: “Al heel de week verkouden, maar heb bewust gezwegen”

Er was een klein beetje hoop op een wereldtitel bij de beloften voor Julie De Wilde, maar het parcours bleek toch iets te zwaar voor de Oost-Vlaamse. “Ik voelde mij op zich wel oké, maar ik zit al een hele week met een zware verkoudheid”, legt De Wilde uit. “Mijn neus zit al heel de week verstopt en ik moet al de hele week hoesten gelijk nen hond. Ik heb daar bewust niets van gezegd omdat ik geen zin had in heisa. In de mixed relay had ik er nog vrij veel last van, maar ik heb toch gereden omdat ik mijn team niet in de steek wilde laten.”

“Nu was het iets beter, maar die laatste twee rondes waren er wat te veel aan voor mij”, vervolgt De Wilde. “Tijdens de voorlaatste ronde voelden mijn benen slecht en kreeg ik wat last van mijn ademhaling. Daarna heb ik mij wel nog herpakt en nog wat groepjes ingehaald. Ik weet dat ik nog jong ben en zo’n lange afstand is zwaar voor ons. Ik heb het er al met andere meisjes van mijn leeftijd over gehad. Het was echt een lastig WK, zeker met de steile klimmetjes erbij. Als ik kijk naar mijn wattages, die zien er niet slecht uit. Het is wel jammer als je weet dat je vorm goed zit dat het er dan niet helemaal uitkomt.”

“Ik ben eigenlijk nog meer ontgoocheld dat ik de tijdrit niet mocht rijden, want die was wel apart voor de U23 en daar maakte ik kans op een medaille”, vervolgt De Wilde. Waarom ze die tijdrit niet mocht rijden? “Dat is een keuze van de bondscoach. Dat moet je aan Ludwig (Willems, red.) vragen. Ik vind het echt wel vrij jammer. Het was een parcours voor mij en ik had zeker kunnen meedoen voor de top drie. Jammer dat we daar een medaille laten liggen, maar soit. Ludwig beslist en ik heb daar niks over te zeggen.”