Quinten Hermans: “Remco zei meteen dat hij fantastisch was. Dan weet je wat je moet doen hé”

“Ongelofelijk hé”, steekt ook Quinten Hermans zijn verbazing niet weg. Hermans schoof samen met Remco Evenepoel en Stan Dewulf weg met een heel grote groep, wat de koers uiteindelijk in een beslissende plooi legde. “We kwamen in een situatie terecht die vooraf een beetje voorspelbaar was. De Fransen openden de koers snel en wij moesten mee zijn. Pieter Serry zat nog voorop en zo zaten we uiteindelijk met de helft van de ploeg voorin mee.

“Ik vond het een beetje risicovol dat Dewulf meteen op kop begonnen te rijden. Maar ik had overlegd met de bondscoach en toen ik naar Remco ging zei hij dat hij fantastisch was vandaag, dan weet je wat je moet doen hé”, lacht Hermans. Ook de taakverdeling tussen Hermans en Evenepoel liep perfect. “Remco kon aanvallen om weg te rijden, ik pareerde de aanvallen van anderen. Met het gekende resultaat.”

Hermans voelde al snel dat de aanval met Lutsenko de beslissing zou worden. “Er ging vier man in de tegenaanval en ik vond het een beetje jammer dat ik er niet bij zat, maar je ziet gewoon dat Remco van een andere klasse is. Vooraf had ik hem gezegd om niet weg te proberen rijden op Mount Pleasant maar op het vlakke, want op de klim verwachten ze het. Op het vlakke krijg je misschien wat sneller een gaatje en uiteindelijk is hij ook zo weggereden. En dan komt de klasse van Remco boven.” Toch kijkt ook hij nog met grote ogen naar Evenepoels prestatie: “Ik heb vandaag wattages getrapt die je maar een paar keer haalt op een jaar en dan toch steekt hij er zo ver bovenuit: indrukwekkend.”

Pieter Serry: “We gaan het kot afbreken. Ik meen het.”

Pieter Serry (31) greep in Wollongong op zijn manier revanche voor zijn coronabesmetting in de Vuelta. Hij zette Evenepoel en de Belgen in een zetel in de eerste koershelft en zette zich vervolgens ook nog eens op kop voor de nieuwe wereldkampioen in de finale. “Het deed me zoveel pijn om de Vuelta op zo’n lullige manier te moeten verlaten”, sprak een euforische Serry. “Je kunt je niet inbeelden hoeveel pijn dat me deed. Tegelijk heb ik daar de motivatie uit gehaald om er op training alles, alles, alles aan te doen om hier goed te zijn. Ik heb denk ik wel getoond dat ik mijn plekje verdiende. Remco die het dik afmaakt, dat wordt een dik feestje. Ik heb er al eentje moeten missen, nu gaan we echt het kot afbreken, ik meen het. Zo een kampioen. Wat een seizoen voor hem. Ik ben zo blij voor Remco.” (Lees verder onder de foto)

Serry was bij de pinken toen de Fransen de koers openbraken op de Mount Keira. Samen met Van Aert zat hij mee voorin en belandde hij ook in de kopgroep. Een luxesituatie voor de Belgen. Toen Remco en co kwamen aansluiten, zette hij zich opnieuw op kop om berenwerk te verrichten. “De Fransen demarreerden slag om slinger en Wout vroeg me om zeker geen Fransen of Australiërs te laten vertrekken. We hebben constant zitten meespringen, dat was echt lastig, maar ik had toch nog geen intervaltraining gedaan. (lacht) Zo geraakte ik uiteindelijk wel in de kopgroep. Ik denk dat de ploeg daar tevreden mee zal zijn. Ik heb ze uit de wind kunnen zetten. Toen Remco erbij kwam, schrok ik dat ze maar met zo’n kleine groep waren. Ik heb opnieuw alles gegeven. Hij vroeg me om alles te geven. Ik zei tot aan de voet van de klim en hij zei ‘verder!’. Voor zo’n kampioen doe je dat hè.”

Hoewel Serry de zege van Evenepoel niet meteen verwacht had, zag hij hem de voorbije week wel opmerkelijk goed in zijn vel zitten. “Die tijdrit, hoe hij die reed, met zijn beste wattages op wat voor hem geen super goed parcours was, maar je zag aan zijn manier van doen... Hij stond de hele tijd in brand. België moet zo’n kampioen koesteren.”

Stan Dewulf: “Maak iets unieks mee”

Stan Dewulf sprong op het juiste moment mee en belandde zo samen met Evenepoel en Serry in de kopgroep. Daar kon hij zijn werk doen en mee de rode loper uitrollen voor de Aerokogel van Schepdaal. “Op het moment dat ik die grote groep wegreed, was het net aan mij om te zorgen dat we niet in het defensief terechtkwamen en onze kopmannen op hun gemak zaten. Dat lukte dus prima. Uiteindelijk zag ik dat Remco mee was en hij zei dat hij zich goed voelde. Hij gaf ook aan dat hij graag wou dat ik voor hem reed. Helemaal zeker was ik daar eerst niet van. We hadden geen zicht op de koerssituatie. Uiteindelijk ben ik dan toch een ronde vol gaan rijden en Pieter heeft dat de volgende ronde gedaan. Veel beter kon niet. De sfeer was al tijdens de hele voorbereiding super goed in de ploeg. Er zijn duidelijk lessen getrokken uit vorig jaar. We trekken echt aan één zeel en we hadden een compleet plan waarbij iedereen zijn functie kende. Wat Remco dan doet is natuurlijk fenomenaal.”

Dewulf gold vooraf als de verrassing in de selectie van Vanthourenhout, maar hij bewees het gelijk van de bondscoach. “Mijn eerste WK en direct prijs. Ik maak hier iets unieks mee en ben erg blij om erbij te zijn. In de media lag ik misschien een beetje in balans met Teuns vooraf, maar ik denk wel dat ik heb bewezen dat ik het waard was om hier te zijn. Als ze mij volgend jaar opnieuw vragen, ga ik zeker geen twee keer twijfelen.”

Jasper Stuyven: “Remco werd op Mount Keira wat nerveus”

“Op Mount Keira was Remco net naar de wagen voor een bidon en ik zat ook achteraan, ik had niet verwacht dat de versnelling zou komen omdat het steilste stuk bijna voorbij was”, begon Jasper Stuyven. “Ik trapte op mijn adem, het was een heel stevige versnelling. Remco werd wat nerveus omdat hij zei dat hij zulke goede benen had, maar de koers was nog lang. Hij moest vooral kalm blijven. De Duitsers hebben dan hun verantwoordelijkheid genomen. Pieter Serry was dan weg vooraan. De landen waarvan we verwacht hadden dat ze op kop gingen rijden, waren mee, dus moesten andere landen komen. Daarna hebben we altijd in een zetel gezeten.” (Lees verder onder de foto)

Ook voor Stuyven was het zoeken naar info tijdens de koers. “Als we geluk hadden, zagen we het bord één keer per ronde. Op de borden van andere landen zagen we wel eens dat Remco solo aan het gaan was, of Remco met anderen. We wisten wel dat het de goede kant opging, maar zeker waren we niet. Aan de aankomst was het ook even kijken. Ik wist niet dat hij meer dan twee minuten voor de rest was geëindigd. Indrukwekkend en mooi om daar deel van te mogen uitmaken. Ik heb zo veel mogelijk mijn best gedaan, en ik denk dat we als ploeg niet veel fouten hebben gemaakt. Tactisch perfecte koers gereden? Ja, ik denk het wel!”

Nathan Van Hooydonck: “Bijna te mooi om waar te zijn”

Voor Nathan Van Hooydonck leverde zijn eerste WK-deelname meteen een Belgische wereldtitel op. “Ik voelde mij best goed, ik moest er op de Mount Keira net af op het einde. Ik baalde dat ik Wout van Aert dan moest achterlaten, gelukkig was Pieter Serry er nog bij. Die situatie werd rechtgezet en dan heb ik altijd geprobeerd om Wout zo goed mogelijk vooraan te houden. De laatste drie rondes moest ik er altijd net af en kon ik terugkomen, enkel in de laatste ronde niet. Ik had enkel gezien dat Remco anderhalve minuut voorlag, ik wist niet dat het binnen was. Toen ik over de finish kwam, zag ik het. Dat was een mooi moment. Het is bijna te mooi om waar te zijn.”

“Wout is ook een kampioen, die komt natuurlijk om te winnen”, gaat Van Hooydonck verder. “Dat hij vierde is, is een detail. We mogen daar niet zwaar aan tillen, het belangrijkste is de wereldtitel. Moesten we die niet gepakt hebben, hadden ze ons in België waarschijnlijk weer afgeschoten. Nu valt er ons niets te verwijten. We hadden een goed plan en iedereen heeft zich eraan gehouden. Het is dan nog altijd moeilijk om te winnen, maar het komt ook niet vanzelf. Zeker als je twee van de vijf beste renners in het peloton hebt en je die vooraan in de koers kan brengen zonder dat ze pijlen moeten verschieten, denk ik dat dat alleen maar goed is.”

Voorganger Julian Alaphilippe: “Als er geen Fransman won, gunde ik het niemand meer dan Remco”

Geen derde regenboogtrui voor Julian Alaphilippe. De Fransman kon na alle ellende die hij dit seizoen kende meer dan vrede nemen met Remco Evenepoel als opvolger. “Hij is een magnifieke coureur, veruit de sterkste. Dat Laporte alsnog mee op het podium mocht, is de bekroning van het werk van de hele Franse ploeg. Christophe is mijn maat en een topkerel. Ik weet welke emoties Remco nu meemaakt en ben enorm blij voor hem en ook dat de trui in de ploeg blijft. Het was een bizarre wedstrijd, maar de sterkste heeft gewonnen. Als het dan toch geen Fransman kon winnen, gunde ik het niemand meer dan Evenepoel.”