Aan ervaring in het ultraloopwereldje heeft Dosogne geen gebrek. Zo heeft ze onder meer al de Marathon des Sables op haar palmares staan. Een debuut in de Spartatlon kon dan ook niet lang uitblijven. “Ik heb me deze zomer goed voorbereid”, aldus de mama van vier kinderen, die via haar deelname fondsen wil verzamelen voor BIG, de groep die zich inzet voor het wetenschappelijk onderzoek naar borstkanker. “Zo totaliseerde ik begin juli in de Backyard Ultra, die meer weg had van een trail met hoogtemeters, 175 kilometer. Midden juli kreeg ik dan in de Zes Uur van Aalter meer dan 64 kilometer achter mijn naam. Ook in de Dodentocht, weliswaar tot 60 kilometer herleid, was ik midden augustus van de partij.”

“En dan zijn er nog de specifieke trainingen op de schema’s van Benny Fisher. Op aanraden van Luc De Jaegher, de man die de Spartatlon maar liefst twaalfmaal tot een goed einde bracht, stond er eind augustus zelfs een trainingsweekend van zeven keer twintig kilometer op mijn programma. Die tip kreeg ik op een speciale infoavond, waarin ook alles uit de doeken werd gedaan over training en voeding in functie van de Spartatlon. Voor de zovele controleposten heb ik mijn voedingsplanning trouwens al praktisch uitgewerkt. Alles staat netjes verpakt om onderweg de juiste bestemming te bereiken. Voor die logistieke en andere steun ter plaatse heb ik een beroep kunnen doen op Joeri Schepers van Marathon & More, die de race van start tot aankomst zal volgen.”

Mentaal voorbereid

Vrijdag iets voor zeven uur in de ochtend staan dan aan het Akropolis 388 ultralopers klaar om in minder dan 36 uur het standbeeld van Leonidas in Sparta te bereiken. “Ik heb een loopschema opgesteld van zeven minuten per kilometer. In het laatste gedeelte zal dat dan naar acht minuten uitgebreid worden. Tot de 120ste kilometer is alles vlak, daarna wordt het klimmen geblazen. Daar ben ik ook mentaal goed op voorbereid. De verleiding is immers groot om er op zo’n moeilijk moment voortijdig de brui aan te geven. Zo’n dipje kende ik ook in de Marathon des Sables. Die ervaring van toen zal me zeker nuttig kunnen zijn.”

“Ik droom nu al van die laatste kilometers. Wat zou het toch mooi zijn mocht ik die lange tocht tot een goed einde kunnen brengen. Met een mogelijke eindtijd ben ik niet direct bezig. Het standbeeld van Leonidas binnen de voorgeschreven 36 uur bereiken, is zonder meer het hoofddoel. Als het me lukt, zal ik na Katia Nolens en Veerle Beernaert de derde Belgische vrouw zijn die dit evenement op haar palmares kan schrijven.”