“Ik heb een beetje kunnen slapen, maar het zijn enkele stressvolle dagen geweest”, stelt de Nederlander bij aankomst. “Ik had Australië wel helemaal anders voorgesteld, natuurlijk. De beelden die zijn opgedoken? Daarin is te zien wat ik gezegd heb. Ik heb inderdaad één meisje vastgehad aan de arm, zeker niet met de bedoeling om iemand pijn te doen. Iedereen die mij kent, weet dat ik nog nooit iemand pijn heb gedaan. Er gaan veel verhalen rond van duwen en zo, dat is absoluut niet waar en dat is niet wat er gebeurd is. Er zijn twee versies van het verhaal en als je dan daar in Australië zit, is het heel moeilijk om daarmee om te gaan.”

Van der Poel kreeg een boete van 1.000 euro voor de feiten, maar is in beroep gegaan. Spijt heeft de Nederlander wel van heel het incident.

“Natuurlijk heb ik er spijt van, ik ben ook in fout”, klinkt het. “Dat geef ik eerlijk toe. Ik had dat (zoals roepen tegen de mama van de tieners, red.) niet moeten doen, ik had het anders moeten aanpakken. Het is helaas wel gebeurd en ik probeer het achter mij te laten, en verder te kijken naar wat komt. En nu? Even naar huis, de rust opzoeken. Ik ben alleszins heel blij dat ik terug in het land ben. Nu gaan de ploeg en mijn advocaat het verder afhandelen. Ik had sowieso iemand, de receptie of zo, op de hoogte moeten brengen. Het was gewoon al laat en ik wilde slapen. Ik dacht het zelf op te lossen, wat uiteindelijk helemaal fout is uitgedraaid. Ik kan er helaas niks meer aan veranderen.”

“Of ik nog ga koersen? Dat is een beetje afwachten hoe ik me voel. Ik heb wel heel hard getraind voor het WK en ik voelde me in orde. Ik hoop dus nog wel iets te doen, maar het ligt eraan hoe ik de komende dagen ga herstellen”, aldus Van der Poel.