“Het is fantastisch om hier terug te komen en het opnieuw af te maken, zeker na zoveel teamwerk onderweg. Ik ben mijn ploegmakkers enorm dankbaar, ze hebben geweldig werk verricht”, strooide Pogacar met complimenten na zijn zege in het laatste wielermonument van het seizoen. “Om dan te winnen in de laatste wedstrijd van het seizoen, dat is geweldig.”

“Het was het ideale scenario. Ik probeerde aan te vallen op de Civiglio, maar Mas was duidelijk bergop even goed als ik. We hebben dan maar samengewerkt tot in de finale”, vertelde hij over het wedstrijdverloop.

Opnieuw een duel met Mas

Vorige week kreeg Pogacar nog een lesje van Mas in de Giro dell’Emilia. Mas liet toen Pogacar bergop genadeloos achter, maar de Sloveen was vandaag toch overtuigd dat hij de Spanjaard zou kunnen kloppen. “Ik kwam toen rechtstreeks van het WK in Australië en was nog niet top. Ik voelde me sindsdien wel iedere dag beter worden. Ik had verwacht goede benen te hebben en dat was ook zo.”

Pogacar is ook tevreden met zijn seizoen. “Het was bijna perfect”, zegt hij met een klein glimlachje dat doet vermoeden dat hij toch liever niet tweede was geworden in de Ronde van Frankrijk. In die Tour botste hij nog op een sterke Jonas Vingegaard, die in Lombardije genoegen moest nemen met plek zestien.

Vingegaard na zestiende plek: “Alles of niets gespeeld”

Samen met de ploegmaats van de latere winnaar Tadej Pogacar drukten de renners van Jumbo-Visma stevig hun stempel op het wedstrijdverloop van ‘Il Lombardia’. “De jongens werkten hard”, vond ook Vingegaard. “Daar ben ik ze dankbaar voor. Zelf voelde ik me in orde in het eerste deel van de koers. De benen waren goed en ik had een hoop vertrouwen in een mooie afloop.”

“Maar op het beslissende moment kwam ik uiteindelijk net tekort. Ik miste een paar procent toen Pogacar aanviel. Ik probeerde de aansluiting te vinden, gaf alles, maar blies mezelf daarmee op. Ik had een stuk verdedigender kunnen rijden zodat ik nog kon sprinten voor een vijfde plek, maar ik besloot alles of niets te spelen en voor de winst te gaan. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet weet of ik tot het einde met de besten had meegekund als ik na dat cruciale moment mezelf niet had opgeblazen in de achtervolging.”

De conclusie? “Ik was net niet goed genoeg om mee te strijden voor de zege. Dat is zeker geen ramp aan het eind van een mooi seizoen. Ik had mijn zinnen gezet op het winnen van deze koers, maar dat is helaas niet gelukt.”