“Het klinkt cliché, maar samen zingen schept echt een band”, zegt Floris van de vereniging Filologica, voor talenstudenten. “Vergelijk het met de piraten: wanneer die lange tijd samen op een schip zaten, begonnen ze ook sea shanties te verzinnen. Die gewoonte leeft hier eigenlijk verder. En ja, we drinken al eens een pintje, maar dat is bijkomstig en niemand wordt ooit verplicht. Bij de meeste verenigingen is er zelfs een echte gedragscode: wie te dronken is, gaat er uit.”

Meer dan duizend studenten in labojassen (‘kielen’ in het jargon), dat zorgt wel voor verwonderde blikken van voorbijgangers. “Vorige keer kwam een Duitse toerist me vragen of we allemaal wetenschappers waren”, lacht Sergio, net als Floris een filoloog. “Ach, het is één van die vele tradities die het cantussen zo mooi maken. Tijdens de coronacrisis waren we bang dat het zou verdwijnen, maar vandaag zien we opnieuw dat het nog steeds springlevend is.”

Wel anders dan de vorige edities: voor het eerst sinds mensenheugenis zit het weer mee. “Het is mijn eerste Beiaardcantus zonder regen”, zegt organisator Thibaud van het Faculteitenconvent. “Niets staat ons in de weg om er een onvergetelijke avond van te maken.” Waarna ‘Io Vivat’, sinds jaar en dag de vaste opener van iedere cantus, weerklonk tot ver buiten het Emile Braunplein.