We zijn anno 2005 wanneer de Zaak-Ye het Belgisch voetbal op zijn kop zet. In opdracht van de Chinese gokmaffia probeert Zheyun Ye, een Chinees die zich voordoet als potentiële investeerder, uitslagen in het Belgisch voetbal probeert te beïnvloeden door spelers, bestuurders en trainers om te kopen. “Ik heb daar nooit veel over verteld, maar ik ben zelf ook een groot slachtoffer van heel die zaak”, vertelt De Roeck in Sjotcast.

De Roeck voetbalde tussen 2001 en 2005 voor Lierse SK, een van de clubs waar Ye – via trainer Paul Put – een voet binnen had. “Drie jaar lang was ik basisspeler”, aldus De Roeck. “Ik was belangrijk voor de ploeg, had aanbiedingen om naar Club Brugge of KRC Genk te gaan. Maar na drie jaar werd ik van de een op de andere dag op de bank gezet door Paul Put. Zelf had ik geen idee waarom. Ook Eric Van Meir, toen hulpcoach, begreep ik er niks van. ‘Blijf rustig en probeer gewoon je best te doen’, zei hij. Ondertussen werden er allemaal excuses gezocht waarom ik op de bank zat. Er werd zelfs gezegd dat ik een moeilijke jongen was. Dat was totaal niet waar, maar ik kon me niet eens verdedigen. Ongelofelijk frustrerend.”

Individuele gesprekken

Uiteindelijk werd pas na zijn vertrek naar Beerschot, in de zomer van 2005, duidelijk wat de ware toedracht van De Roecks bankzittersstatuut was. “Paul Put had in het begin van dat bewuste seizoen individuele gesprekken gevoerd met alle spelers. Hij heeft toen meteen gemerkt dat ik niet beïnvloedbaar was. Ik zat op de bank en zag dingen gebeuren waarvan ik dacht: hoe kan dat nu? Sommige dingen waren echt niet logisch. Achteraf is natuurlijk duidelijk geworden waarom de trainer sommige jongens niet wisselde. Maar op dat moment heb ik nooit aan omkoping durven denken.”

Vijftig procent loon ingeleverd

De Roeck ondervond uiteindelijk zelf ook financiële gevolgen van de hele affaire. “Ik had een jaar niet gespeeld toen ik in de zomer van 2005 einde contract was. Ondertussen was in de media van mij het beeld opgehangen dat ik een moeilijke jongen was. Ik ben enorm blij dat Germinal Beerschot mij toen de kans heeft gegeven om opnieuw profvoetballer te worden. Maar ik heb toen wel vijftig procent loon moeten inleveren, waar ik twee jaar eerder nog naar Club Brugge of KRC Genk kon. Er zijn veel mensen slachtoffer geworden van die zaak, maar ikzelf eigenlijk ook. Gewoon door eerlijk te zijn.”