De ‘Terriër van Woudenberg’ is de bijnaam Lars van der Haar. De Europees kampioen bewees gisteren voor circa vijftienduizend joelende toeschouwers waarom dit koosnaampje perfect is gekozen. Van der Haar zat doorlopend in de tang van Pauwels Sauzen-Bingoal, maar hoewel de twee topcrossers van Jurgen Mettepenningen het ploegenspel perfect speelden, bleef hij zich vastbijten. Om dan toe te slaan bij de negende en laatste beklimming van de Koppenberg, waar Michael Vanthourenhout met zeven (!) seconden voorsprong aan begon. De Nederlander van Baloise Trek Lions was niet alleen uitgekookter, maar ook sterker. “Volledig naar de ratten”, was de pocketcrosser, die zich na de streep languit op de kasseien legde. Om dan na het podium zijn kassei van de Koppenberg vast te houden, de trofee voor de winnaar van een waanzinnig boeiende eerste proef van de X²O Trofee.

“Ik kom hier al sinds 2007, toen helemaal alleen met mijn moeder. Ik reed die dag heel mijn fiets naar de kloten. En op de terugweg naar huis hadden we ruzie. En nu sta ik hier met mijn moeder én met een kei in mijn handen. Dat voelt toch heel speciaal aan”, aldus Van der Haar. “Ik had wel het gevoel dat ik beter was dan die twee ploegmaats, maar wegrijden van hen vond ik niet bepaald een slimme zet. Ik was bang om op een counter te lopen. Als ik voor een solo zou gaan, dacht ik dat ik aan explosiviteit zou inboeten”, legde hij zijn tactiek uit. En zo kregen we op de Bult van Melden een variant van de beklimming van de Galibier in de Tour, waar Roglic en Vingegaard wél ene Pogacar naar de filistijnen reden.

Gokken op sprint

Ook Iserbyt en Vanthourenhout gingen om de beurt weg. “Het was bij momenten heel penibel”, gaf Van der Haar toe. “Ik werd zwaar onder druk gezet, al voelde ik wel dat ik explosiever was. Waardoor ik redelijk goed die counters kon opvangen en vol op de sprint gokte. Toen Eli in de allerlaatste ronde niet meer aanviel, wist ik dat het beste eraf was. Op de allerlaatste klim kwam hij wel nog langszij, maar hij ging opnieuw zitten. Dan kwam het erop aan om de juiste afstand tot de streep in te schatten en de versnelling te plaatsen.”

Een doorlopend wisselend koersverloop, lekke banden (van een knappe Thibau Nys en Iserbyt), een weerspannig versnellingsapparaat (Iserbyt), slippers (Van der Haar en Iserbyt): de joelende massa kreeg alles te zien wat in veldrijden te zien valt. De Koppenberg bewees vooral dat de discipline nog lang niet dood is. “Ik was in blinde paniek toen ik in de slotronde een schuiver maakte en Vanthourenhout daardoor voorop raakte”, bekende Van der Haar. “Ik was kwaad op mezelf. Ik ben gaan rijden tot ik erbij neerviel. Die hele ronde lang werd ik ook aangemoedigd. Het volk was goedgezind.”

Te veel voet vooruit

Vorig weekend was het anders: in Ruddervoorde en Maasmechelen was iedereen boos op alles en iedereen: Sweeck op Iserbyt en Van der Haar en Iserbyt op het parcours. Al gaf de kopman van Pauwels Sauzen-Bingoal op de Koppenberg toe dat hij zondag “een beetje te veel met de voet vooruit reageerde”. Gisteren niets van dat. Zowel Iserbyt als Michael Vanthourenhout legden zich bij de nederlaag neer. “Al is het zuur om zo’n prestigieuze zege zo uit handen te geven”, zei Vanthourenhout. “Spijtig, ik zat dood. We hebben er een mooie cross van gemaakt en getoond dat onze discipline springlevend is. Maar als je op de Koppenberg stilvalt… (maakt zijn zin niet af). Leeg is leeg... Vraag het wereldkampioen Wyseure maar, die bij de U23 met een nog veel grotere voorsprong aan de slotklim begon en ook verloor.”

Ook voor Eli Iserbyt werd het geen vierde kassei op een rij, maar de leider in de Wereldbeker kon ermee leven dat de derde hond met het been ging lopen. “Zo spannend heb ik het hier zelf nog niet meegemaakt. Van der Haar was beter. Zelf had ik net niet dat supergevoel. Om te kunnen winnen, had de weide net iets natter moeten liggen. Waardoor de lat qua techniek dan net iets hoger had gelegen. Ik wou wel sneller de forcing voeren, maar in een bocht vloog mijn ketting eraf en schoot mijn schakelsysteem in veiligheidsstand. Waardoor ik de Koppenberg op de grote plaat op moest. Allez, die plaat telt maar 46 tanden, maar ik heb het wel moeten doen. En dat voel je. Daarna demarreerde Lars, zodat ik niet meteen de materiaalpost in kon om te wisselen. Hij heeft het goed gespeeld. Hopelijk voelde deze cross even spannend aan als sommige momenten in het wegseizoen.”

Ook favoriet voor EK

Van der Haar boekte niet alleen zijn mooiste zege sinds hij Europees kampioen werd op de VAM-berg, het was ook zijn laatste in die Europese trui: zondag staat deze titel in Namen op het spel. “Het is een moeilijke week voor mij”, stelde Iserbyt. “Ik had veel op vandaag ingezet. Ik wou ook zuinig winnen, wat niet het geval was, want ik zat altijd redelijk à bloc. Hopelijk kan ik dat in het weekend goedmaken, maar Lars van der Haar is de favoriet. Het is een parcours dat hem heel goed ligt.” Hoewel Michael Vanthourenhout vorig jaar de Wereldbekerproef won, wou hij zichzelf niet naar voor schuiven. “De andere jaren bakte ik er weinig van. Ik de dark horse? We zien wel. Lars is de grote favoriet voor Namen. Samen met – de gisteren afwezige – Hermans en Eli natuurlijk.”