De herfstmaanden waren niet de makkelijkste voor Sebastiaan Bornauw. Hij speelde op anderhalve maand maar 50 minuten bij Wolfsburg, maar het tij is ondertussen gekeerd. De verdediger kwam weer in het elftal in de beker tegen Braunschweig en bleef daarna staan tegen Leverkusen en Bochum.

“Ik heb enkele matchen op de bank gezeten”, zegt Bornauw. “Maar ik miste mijn seizoensbegin niet, hé. In de zomer kende ik een goeie voorbereiding en speelde ik nog goed tegen Bayern. Alleen vroeg de coach me dan om even te depanneren als rechtsback. Ik stemde ermee in omdat ik die positie ook wel eens invulde bij de jeugd van Anderlecht, maar het gaat hier om volwassenen-voetbal. De conclusie nadien was dat ik echt wel een centrale verdediger ben (lacht). Ik vraag me zelfs af of Virgil van Dijk zich niet anders zou voelen op de flank.”

Zijn vervanging tegen Schalke had wel gevolgen. Bornauw moest even toekijken, maar liet zijn kop niet hangen. “Ik hoop dat ik nu weer gelanceerd ben, maar de concurrentie met Maxence Lacroix en Micky van de Ven is stevig. We hebben recent wel vijf matchen op een rij niet meer verloren en stijgen zachtjes aan in het klassement. Ik heb hier in de Bundesliga best grote stappen gezet.”

Geleerd uit fouten

Bornauw is al aan zijn vierde seizoen in Duitsland bezig. Hij ruilde Anderlecht in 2019 voor FC Köln en verhuisde daarna naar Wolfsburg. “Ik ben hier fysiek sterker geworden en een pak matuurder. Ik heb vooral geleerd uit mijn fouten. Als je hier de mist ingaat zijn de gevolgen immer veel erger. Terwijl Köln een club was die best fysiek voetbal speelde, is Wolfsburg een club die verzorgd opbouwt van achteruit. Ik heb hier dus veel voetballende verantwoordelijkheid. Je leert zeker sneller denken en preciezer handelen. Bovendien spelen we hoog - bijna op de middellijn - want we hebben snelle verdedigers om terug te keren.”

Het klinkt allemaal positief en Sebastiaan Bornauw is zeker een potentiële Rode Duivel. Helaas is de concurrentie bij België groot en in de interlands die de verdediger tot nu toe speelde, liep niet alles van een leien dakje. Bij zijn debuut in 2020 tegen Ivoorkust maakte hij een penaltyfout en daarna tegen Zwitserland en Burkina Faso ging het ook niet helemaal foutloos.

“Het is duidelijk dat ik in de Bundesliga al betere wedstrijden speelde dan bij België. Mijn Duitse niveau toonde ik nog nooit bij de Duivels, maar ik hoop dat op een dag wel te kunnen bewijzen. Na dat moeilijke begin tegen Burkina Faso herpakte ik me een speelde ik een goeie wedstrijd. Roberto Martinez zei me toen ook dat ik me op een volwassen manier had herpakt. Volgens mij lag het niet aan stress, hoor. Ik weet wel dat heel België naar me kijkt bij die interlands, maar die druk is er in Duitsland ook.”

Geen excuus

De vraag is of Bornauw donderdag überhaupt kans maakt op een WK-selectie. De voorbije twee jaar speelde hij maar één interland en het ziet ernaar uit dat Martinez eerder voor Denayer, Boyata of Faes zal kiezen.

“Zolang er een kansje is dat ik naar Qatar mag, kan ik erin geloven, hé”, geeft Bornauw nog mee. “Ik droom nog van het WK, maar ik zal ook niet ziek zijn als ik niet mee ga. Dan blijf ik zo hard mogelijk werken bij Wolfsburg en komt die selectie later wel. Dat ik nu minder automatismen heb met de Belgische ploegmaats, kan wel een nadeel zijn. Er is geen zes weken voorbereiding voor dit WK, maar tegelijkertijd is het geen excuus. Ik moet er ook kunnen staan zonder veel samen te trainen. Het liefst maak ik nu al een WK mee op mijn 23ste dan later op mijn 27ste, maar we zien wel.”