Daar stond Jasper Philipsen zondagavond dan. Met een prei in zijn hand op het hoogste schavotje van het podium, tussen Tour-winnaar Jonas Vingegaard en ex-Tour-winnaar Geraint Thomas. In de indrukwekkende Saitama Super Arena waar vorig jaar de Belgian Cats op de Olympische Spelen Belgische basketbalgeschiedenis schreven en later op de zondagavond de Amerikaanse rockband Guns N’ Roses een uitverkocht concert speelt. Die prei was één van de vele cadeaus die Philipsen op het podium had gekregen. In een opwelling zwaaide hij ermee naar de tribunes, het Japanse publiek beantwoordde de rondfladderende prei met een zoveelste gedisciplineerd applaus. Gek einde van een gekke race, waarin alle door Tour-organisator ASO uitgenodigde protagonisten een rolletje mochten spelen. Mark Cavendish won een paar tussensprints, de afscheidnemende Alejandro Valverde en Vincenzo Nibali verzorgden de show met een ontsnapping. Het slotakkoord was voor Jonas Vingegaard, Geraint Thomas en Jasper Philipsen. Zij mochten op het einde van het eindeloos rondjes draaien in de moderne buurstad van Tokio sprinten om de zege. Onze pijlsnelle landgenoot had uiteraard geen kind aan de twee klimmers.

“Ik moest op mijn hoede zijn om mij niet te laten verrassen in de slotkilometer, maar ik had goede benen en zo’n criterium ligt me wel”, bleef Philipsen diplomatisch in zijn reactie. “Het was het perfecte wedstrijdscenario en ik wist dat ik de snelste was. Het is een leuk gevoel om het beste seizoen van mijn carrière met een zege te kunnen afsluiten."

Dat Philipsen door ASO werd uitgenodigd op de Aziatische tournee, die vorige week ook nog Singapore aandeed, zegt iets voor de gegroeide status van onze landgenoot. Tussen grootheden Vingegaard, Froome, Nibali, Valverde, Thomas en Cavendish was de 24-jarige kempenaar de enige Belg op de deelnemerslijst. “Dat zijn allemaal kampioenen hé. Het is héél cool om daar tussen te mogen staan. Ik won dit jaar nu eenmaal twee etappes in de Ronde van Frankrijk, waaronder de slotrit op de Champs-Élysées in Parijs. Niks is zo belangrijk in de koers als de Tour. Ik hoop in de toekomst nog uit genodigd te worden voor zulke criteriums. Ik vind dat soort evenementen zeer positief voor het wielrennen in het algemeen. De koers is nog altijd héél erg gefocust op Europa, terwijl het een globale sport zou moeten zijn. Zo’n race als hier in Saitama opent deuren voor het wielrennen. Dit is de weg waar het naartoe moet gaan.”

Philipsen was de voorbije twee weken niet alleen in Azië om te koersen, maar ook om te genieten van wat vakantie met zijn vriendin Melanie. “We hebben er echt van genoten. Deze trip is een hele ervaring met veel leuke herinneringen geweest. We hebben gelukkig genoeg vrije tijd gehad om nieuwe culturen op te snuiven. Ik en Melanie reizen graag, zeker nu we nog jong zijn en nog geen kinderen hebben. Ik was erg onder de indruk van Tokio, een impressionante stad. Alleen al de metro nemen daar is een ervaring op zich.”

De Belgische sprinter heeft zich tijdens zijn vrije dagen in Japan ook verdiept in een ander typisch aspect van de Japanse cultuur. Welingelichte bronnen wisten te vertellen dat Philipsen zich in de karaokebar ontpopte tot de beste zanger van het peloton. “Ik smijt mij altijd en overal. Ook in de karaokebar ga ik er volledig voor. Het was een geweldige avond. Met Geraint Thomas, Mark Cavendish en Magnus Sheffield zongen we “I Want It That Way” van de Backstreet Boys.”

Philipsen kent zijn klassiekers. Ook in het wielrennen wil de kopman van Alpecin-Deceuninck volgend jaar eindelijk scoren in de klassiekers. “Dit seizoen ben ik sterker geworden. Een jaar eerder spartelde ik in de bergetappes van de Tour nog achteraan tegen de tijdslimiet, maar dit jaar overleefde ik veel makkelijker zodat ik in het slot van de Tour nog genoeg energie had om twee ritten te winnen. Als ik in de winter nog stappen kan zetten zou ik volgend seizoen beter moeten kunnen doen in de klassiekers waarin sprinters een kans hebben zoals Milaan-Sanremo en Gent-Wevelgem. Ik wil volgend jaar ook in het algemeen meer zeges pakken. Afgelopen seizoen werd ik elf keer tweede en won ik ‘slechts’ negen keer. Door enkele details - zoals de sprinttrein - bij te schaven moet ik een aantal van die tweede plekken kunnen omzetten naar meer overwinningen.”