2015: Lars van der Haar in Huijbergen (Nederland)

Het allereerste Europees kampioenschap veldrijden bij de profs werd in 2015 gehouden. In eigen land was het toen verrassend Lars van der Haar die aan het langste eind trok. De Nederlander versloeg in Huijbergen niemand minder dan Wout van Aert in een rechtstreeks duel. Die laatste leek op weg naar winst, maar na wat technische problemen kwam Van der Haar terug aansluiten.

In de laatste ronde maakte de toen pas 21-jarige Van Aert enkele foutjes, waardoor Van der Haar weg kon rijden en met de titel ging lopen. De Belgen bleven achter met plekken twee, drie en vier: respectievelijk voor Van Aert, Kevin Pauwels en Michael Vanthourenhout.

2016: Toon Aerts in Pontchâteau (Frankrijk)

Een jaar na Van der Haars verrassende titel kreeg het veldrijden in Pontchâteau een nog grotere verrassing. Toon Aerts pakte in West-Frankrijk de sterrentrui en versloeg daarbij niet alleen Wout van Aert, maar ook Mathieu van der Poel. Een huzarenstukje dat we de voorbije zes à zeven jaar niet al te vaak gezien hebben.

In een hogesnelheidscross slaagde Aerts erin om uit een omvangrijke kopgroep weg te rijden. In de achtergrond werd geaarzeld, Van Aert speelde de rol van ideale teamgenoot en stopte af. Aerts kon zo met een grote voorsprong zijn eerste grote titel bij de profs in de wacht slepen. Van der Poel klopte Van Aert in de sprint om het zilver.

2017: Mathieu van der Poel in Tabor (Tsjechië)

Vijf jaar geleden was er in Tabor maar één logische topfavoriet: wereldkampioen Wout van Aert was afwezig in Tsjechië en Mathieu van der Poel vond er hetzelfde parcours waarop hij in 2015 zijn eerste wereldtitel bij de profs had veroverd. Het kon maar één kant opgaan en dat gebeurde ook: Van der Poel pakte in Tabor vlotjes zijn eerste Europese titel bij de profs.

Een beresterke Lars van der Haar maakte het Nederlandse feest compleet door de tweede plaats weg te kapen. Hij strandde uiteindelijk op ‘slechts’ 22 seconden van MVDP. En de Belgen? Die moesten het doen met de kruimels. Toon Aerts vloerde Michael Vanthourenhout in de sprint voor de bronzen medaille, maar dat duo finishte bijna anderhalve minuut na Van der Poel.

2018: Mathieu van der Poel in Rosmalen (Nederland)

Enkele dagen voor hij zijn Europese titel moest verdedigen, kende Mathieu van der Poel een ongeziene offday tijdens de Koppenbergcross. MVDP finishte die als 21ste op meer dan 4 minuten (!) van winnaar Toon Aerts. De concurrentie rook dus bloed tijdens het EK drie dagen later, maar de natuurlijke orde herstelde zich in Rosmalen.

Van der Poel moest in eigen land wel afrekenen met een sterke Van Aert, die een raketstart maakte. Maar in de tweede ronde had Van der Poel zijn rivaal al te pakken, en een ronde later was de Nederlander gaan vliegen. Van Aert hield het wel spannend, maar kon nooit meer tot bij Van der Poel komen. Voor de Belgen restten opnieuw ereplaatsen: Van Aert - die hier zijn vooralsnog laatste EK veldrijden afwerkte - en Laurens Sweeck pakten zilver en brons, en er eindigden maar liefst 8 Belgen in de top 11.

2019: Mathieu van der Poel in Silvelle (Italië)

Mathieu van der Poel kon in 2019 een trilogie vervolledigen in Silvelle en deed dat ook. Het was ook meteen zijn meest felbevochten sterrentrui, want hij moest in Italië afrekenen met een heel sterk Belgisch blok. Speerpunt Eli Iserbyt kon tot in de slotronde aanklampen bij wereldkampioen Van der Poel, maar moest zich finaal toch gewonnen geven. Opnieuw geen goud voor België dus, maar wel 8 renners in de top 13 en zilver (Iserbyt) en brons (Laurens Sweeck). (Lees verder onder de foto)

2020: Eli Iserbyt in Rosmalen (Nederland)

De hegemonie van Van der Poel zou in coronajaar 2020 altijd eindigen, want de drievoudige Europese kampioen was er dat jaar niet bij in Rosmalen. De weg lag zo open voor Eli Iserbyt om zijn eerste (en voorlopig enige) trui bij de profs te pakken. Dat deed de kleine West-Vlaming op overtuigende wijze: aan de finish hield hij 16 tellen over op Michael Vanthourenhout. Nederland moest zich deze keer tevredenstellen met de bronzen plak van Lars van der Haar. (Lees verder onder de foto)

2021: Lars van der Haar in Wijster (Nederland)

Twaalf maanden geleden was het Lars van der Haar die zes jaar na zijn eerste Europese titel opnieuw de sterrentrui in ontvangst mocht nemen. Dat deed hij na een mooie cross op de VAM-berg - een helling die op korte tijd een begrip van formaat is geworden in het Nederlandse wielrennen.

Van der Haar troefde in Wijster man in vorm Quinten Hermans af, en ook plaatsen drie tot en met zes waren voor de Belgen. En of het de kleine Nederlander deugd deed, want Van der Haar had al meer dan twee jaar geen cross meer gewonnen. De kans dat we zondagnamiddag soortgelijke taferelen zullen zien, is niet gering: Van der Haar start in Namen als topfavoriet. Bij winst zal hij mederecordhouder worden met landgenoot Van der Poel.