Voordien had Fran Vanhoutte al een zesde plaats behaald in de 15.000 meter afvalling op de weg. In de 10.000 meter afvalling op de piste eindigde ze als negende. Dat was ook haar resultaat in de 10.000 meter puntenkoers op de weg.

Aan welke WK-wedstrijd bewaar je de beste herinnering?

Fran Vanhoutte: “Aan de eindsprint van de marathon, want zo intens heb ik mijn vechtlust nog niet vaak gevoeld. Ik startte de massasprint mooi vooraan in vijfde positie en kon alleen maar denken: nog twee voorbij en ik rijd een podiumplaats. Op dat moment was ik zo vastberaden dat die medaille van mij moest zijn. Ik heb de ziel uit mijn lijf gesprint. Het is echt geweldig dat dit loont met een bronzen medaille. Nochtans had ik dit vóór het wereldkampioenschap nooit durven hopen. Ik verwijs ook bewust niet naar de volledige marathon, want die was heel slecht georganiseerd. Het parcours was niet helemaal afgezet, waardoor we plots in het verkeer terechtkwamen in het centrum van Buenos Aires. Echt absurd! Gelukkig zijn er geen ernstige aanrijdingen gebeurd, maar dit heeft wel verschillende valpartijen veroorzaakt in het peloton. Organisatie is dus nog een groot werkpunt bij World Skate...”

Welke verschillen merkte je tussen de weg en de piste?

“Ik zag vooral gelijkenissen: piste en weg waren eerlijk gezegd niet WK-waardig. Beide lagen heel hobbelig, maar zeker op de piste voelde dat heel raar. Het kostte veel moeite om op een kleine week tijd de piste gewoon te worden. Maar op beide kon ik uiteindelijk wel verrassend mooie resultaten neerzetten.”

Was er meer mogelijk dan een zesde plaats in de 15.000 meter afvalling op de weg?

“Als atleet breek je daar achteraf natuurlijk je hoofd over, maar in die wedstrijd denk ik dat die vijf anderen wel echt gewoon sterker waren.”

Hoe verschillend is de tegenstand met de juniores?

“Het is een hele grote stap. Het tempo van de wedstrijden ligt plots veel hoger, er is meer concurrentie en veel minder ruimte voor fouten. Een moment van onoplettendheid wordt harder afgestraft. Wanneer je een kans ziet, moet je die meteen grijpen, want bij de seniores zijn die beperkt. Bij de juniores kan je al gemakkelijker een nieuwe kans creëren. Het is een harde leerschool, maar als ik het begin van het seizoen met nu vergelijk, ben ik trots op mijn vooruitgang.”

Maak eens een vergelijking tussen het EK en het WK. Heb je nog steviger tegenstand uit niet-Europese landen?

“De niet-Europese landen zijn doorgaans sterker op het WK. Dat is toch zeker zo op de lange afstand bij de seniores vrouwen. Daar gingen goud en zilver standaard naar Colombia, Ecuador of Chinese Taipei. Daardoor ligt je focus in de wedstrijden helemaal anders dan in een EK-wedstrijd. Het zijn die andere landen die je vooral in de gaten moet houden. Ik let minder op de andere Europeanen. Ook mogen op het WK maar twee renners per land starten - in plaats van drie op het EK - waardoor de Europese landen een schakel zwakker zijn dan op een EK en mijn ‘nadeel’ als individu in het peloton minder doorweegt.”

Hoe zien de wintermaanden er op sportief vlak uit?

“De wintermaanden zullen vooral bestaan uit duur- en krachttrainingen om een goede basis te leggen voor volgend skeelerseizoen. Ik ga ook schaatsen, maar hierbij minder gefocust op wedstrijden en wel in functie van skeeleren. Vorige winter heb ik namelijk op technisch vlak niet de stappen gezet die ik gewenst had in het schaatsen. Dus moet ik hier echt op focussen deze winter om met het oog op de toekomst een grotere vooruitgang te proberen boeken. Hiervoor zal ik met het Nederlandse marathon team ‘A6-Groot in Auto’s’ trainen in Thialf in Heerenveen.”