“Misschien situeerde het meest opvallende zich nog een drie jaar geleden, toen wij een partnership aangingen met Flanders Classics dat een deel van het takenpakket op de schouders nam. Toch wel een geschenk dat uit de hemel is komen te vallen en zeker geen overbodige luxe, in acht genomen wat er allemaal bij een organisatie komt kijken. Daar kunnen zij met hun knowhow en materiaal veel bij helpen”, vertelt Willy Van Roy.

“Je moet weten dat het grootste aantal van de leden die bij de voorbereiding zijn betrokken uit gepensioneerden bestaat, al heeft dat ook zijn voordelen. Zij hebben nog tijd voor een pintje en een babbeltje”, legt Van Roy uit, die indertijd halsoverkop de plots overleden André De Brouwer moest opvolgen als voorzitter.

Het grote euvel waaraan de Moeder aller Crossen de voorbije jaren leed, was dat verschillende toppers wegbleven uit Overijse. Ondanks de huizenhoge reputatie verkozen publiektrekkers net in die periode een stage in het zuiden te plannen als aanloop naar het drukke jaareinde. Je zou denken dat met de komst van de Wereldbeker alle problemen dienaangaande zijn opgelost, maar dat is toch maar ten dele waar.

“Toen ik, nog als supporter van onder meer Roland Liboton en de De Vlaeminckx, de Druivencross bijwoonde, was de wedstrijd voor genoemde vedetten vaste prik, een ijkpunt in de aanloop naar de kampioenschappen. Daar is men als gevolg van bewuste stages van af gestapt, maar ook de Wereldbeker bracht niet de alles zaligmakende oplossing. Voor de absolute top als Wout van Aert en Mathieu van der Poel past dit regelmatigheidscriterium niet in hun agenda.”

“Het jongleren met de datum, surfend op de golven van de WB-kalender – daar waar vroeger ergens midden december werd georganiseerd, werd vorig jaar Allerheiligen geprikt – is ook niet van aard om het allemaal erg herkenbaar te maken voor de grote massa”, besluit Van Roy die zich in zijn beslissingen steeds gesteund voelt door zijn bestuur.