Na zijn afscheid bij Cercle Brugge legde Tony Sergeant zich toe op zijn job als kinesitherapeut . Nu is hij zaakvoerder van het sportmedisch centrum Sport&Talent in Deinze, maar helemaal verdwijnen uit het voetbal deed hij nooit. Als vader van Thibaud en Landry is hij nog wekelijks op de velden terug te vinden. Om Landry te zien voetballen, moet hij wel een heel eind in de auto zitten, want zijn jongste zoon speelt nu in Genk. Gelukkig vond Thibaud, de oudste, zijn draai dichter bij huis. Van Deinze naar Waregem is het slechts een boogscheut.

Thibaud speelt bij de U18 van Zulte Waregem en debuteerde vorige zaterdag met de beloften in tweede afdeling tegen KM Torhout. Trainer Frederik D’Hollander was heel tevreden over de prestatie van Sergeant,d ie zowel op als naast het veld niet kan ontkennen dat hij de zoon van zijn vader is. D’Hollander en Sergeant Sr. waren overigens ooit nog ploegmaats aan de Gaverbeek. Ook Thibaud zelf was ondanks het verlies tevreden over zijn debuut. “Ik zat al vijf keer in de selectie, maar het was pass de eerste keer dat ik startte. Het ging niet slecht. Ik ben blij dat ik hier nu mijn kans krijg als tweedejaars U18.”

Thibaud Sergeant begon bij Petegem en Cercle Brugge, maar trok als U11 naar Zulte Waregem. “Op dat moment vonden wij dat een stap vooruit. Hier is er ook het Atheneum, waarmee de club samenwerkt. Ook dat is een voordeel”, vindt de oudste zoon Sergeant, die graag centraal speelt op de 6, 8 of 10. “Het liefst speel ik zoals mijn papa destijds, vanop de 8 of 10 in de zestien komen. Een behoorlijke traptechniek, vista, inzicht en de passing zijn mijn sterke punten. Ik moet wel nog wat volwassener worden en wat body kweken. Wat meer man worden, zeg maar. Ook dat heeft papa mij meegegeven: het kopje er altijd bijhouden. Mijn papa is altijd mijn mentor geweest. Hij heeft mij al veel tips gegeven en meestal komt hij ook kijken, al is dat niet altijd mogelijk. Mijn broer speelt bij de U14 van Racing Genk en soms vallen de matchen samen. Mijn broer is ook een middenvelder en heef echt een fantastische trap. In Genk zit hij ook op internaat.”

School belangrijk

“Ik heb papa nog zien spelen bij Cercle”, besluit Thibaud Sergeant. “Hij blijft mijn voorbeeld en ik hoop ook om ooit prof te kunnen worden. Maar stap per stap, dat wel. Eerst mijn school afmaken en dan proberen in de A-kern te geraken. Verder studeren? Graag, maar het moet wel combineerbaar zijn. Nu zijn er ook examens bijvoorbeeld en die komen nog altijd op de eerste plaats. Ook daar blijven ze bij ons thuis op hameren.”