Bijna vijfentwintig jaar geleden – we worden oud – leerden we Iljo Keisse als nieuweling kennen in de Blaarmeersen, waar zijn pa Ronie met Miek de cafetaria openhield. Iljo maakte meteen indruk. Dat ventje was gemaakt voor de piste. Jaar na jaar maakte de ambitieuze Gentenaar progressie. Met zijn vriend Dimitri De Fauw reed hij alles op een hoopje in de UIV-Cup, de bundeling van een reeks jongerenzesdaagsen. Een Gents dreamteam leek geboren. Zijn debuut in ’t Kuipke ging niet onopgemerkt voorbij. Keisse toonde meteen zijn talent... een nieuwe ster was geboren. In het begin van zijn loopbaan moest Keisse het met tientallen hondstrouwe supporters doen. Na de eerste voltreffer in ’t Kuipke veroverde hij de sympathie van de massa.

Donderdagnacht in ’t Kuipke. Op het middenplein proberen zegedronken supporters zich een weg te banen tussen bergen lege bekers. In de VIP klitten de vedetten aan elkaar. Terpstra zingt, het peloton wiegt heen en weer. Keisse blijft het middelpunt van de belangstelling. Een groter eerbetoon voor een modelprof kan men niet bedenken. Keisse lokte wereld- en olympische kampioenen naar zijn afscheid. Links en rechts werd er een traan verpinkt. Vijfentwintig jaar... het doet wat met een mens.

Keisse werd bejubeld door de massa, maar ook door zijn collega’s. Niet in het minst door wereldkampioen Remco Evenepoel, die zijn ‘vader’ tot keizer kroonde op het einde van een bijzonder mooie avond. Tom Boonen, Niki Terpstra en Philippe Gilbert, kanjers met een palmares om u tegen te zeggen, onderstreepten de waarde van de wegkapitein bij The Wolfpack. Patrick Lefevere, de baas van Keisse, kon niet nalaten om nog eens te zeggen dat hij geen grote fan van Keisse was en John Saey hem moest overtuigen om hem toch maar een kans te gunnen. Dertien jaar bleef Keisse Lefevere trouw en ook de komende jaren zullen ze nog samenwerken.

Orgelpunt

Het orgelpunt van een pakkend eerbetoon was voor René en Jules, de twee oogappels van Keisse en An-Sofie. Met zijn kinderen als gezellen reed Keisse zijn laatste ereronden. Daarna ging de fiets aan de haak. Evenepoel kroonde zijn maatje tot keizer in het bijzijn van Keisse’s vader Ronie en moeder Mariane. De verzorgers Robert Dhont en Roland De Groote keken met mecanicien Dirk Dekeyser vanop enige afstand toe. “Dit hoofdstuk is geschreven. Het boek is gevuld met bijzonder mooie bladzijden, maar ook met dikke miserie. Iljo sloot af in stijl zoals het een keizer past”, omschreef Roland De Groote het gevoel van velen.