Hallo Kristof Liberloo?

“Hallo.”

Oei, dat klinkt slap. Is de sfeer slecht in de Casa?

“Voetballers en trainers zeggen dat journalisten altijd negatief zijn, maar als de Rode Duivels verliezen, voelen wij ons toch ook niet zo goed. Zondag begon ik te denken: Wat ga ik dit weekend doen? In welk restaurant ga ik eten? Voorts geen klachten. Hier geen sluimerende conflicten, zoals in andere hotels in Qatar.”

Omdat iedereen proper opruimt?

“Inderdaad. Met dank ook aan Sanity First, onze kuisploeg. Ik noem hen zo omdat ze hier elke drie dagen vol dedication aan de deur staan. Om acht uur ’s ochtends. Ze poetsen zelfs elke keer de ramen, aan binnen- én buitenkant.”

Casa Qatar is dus transparanter dan Roberto Martinez.

“En o wee als ik vraag om een hoopje kleren naast mijn bed niet op te ruimen. Dan zijn ze teleurgesteld.”

Draag jij kleren? Sinds de ontboezemingen van Ludo dat jij graag in bloot bovenlijf rondloopt, vragen veel lezers om een foto van ‘Debast van Het Belang’. Kan dat?

“Sorry, als ik dat doe, gaat er zo veel fanmail komen dat ik iemand moet aannemen om dat te sorteren. Dat kan ik niet betalen.”

Dat jij blijkbaar steeds “meer zalm” vraagt, roept ook vragen op of jij wel voor Het Belang schrijft en niet voor een andere gazet.

“Tja, ik eet altijd een eitje met gerookte zalm of kip. Jürgen en Pieter-Jan zeggen dat ze hier beter ontbijten dan thuis. Ik hoop dat dat niets zegt over de kookkunsten van hun vrouwen. In dat geval verdienen ze excuses. Trouwens, de echte kok hier is Bart Lagae.”

Omdat hij één keer spaghetti maakte?

“Al twee keer. De laatste heb ik niet geproefd. Die avond was ik met Ludo naar Argentinië-Mexico. Moeten kiezen tussen Messi of de spaghetti van Bart, het was een hartverscheurende keuze… Dus had Bart pasta in de frigo gelaten als laatavondsnack. Het werd bijna ontbijt. Die match was laat en na de wedstrijd bleef ik in de mixed zone voor Arteaga, van Genk. Die liep me straal voorbij. Jammer. Ik kon die nochtans wel gebruiken.”

Arteaga?

“Neen, die straal. De batterij van onze auto bleek plat. De lichten waren aan blijven staan. Een foutje.”

Wie liep er tegen de lamp?

“Niemand, de lichten stonden op ‘auto’ en moesten dus vanzelf doven.”

Auto?

“Automatisch. Enfin, het was half drie ’s ochtends en wij stonden daar. Uiteindelijk vond ik een Egyptische student die een kameraad heeft opgetrommeld. Die mens had een roestbak van een wagen én startkabels. Om half vier ’s ochtends waren we thuis. Toen had ik geen zin meer in spaghetti. Hoe lang blijft dat eigenlijk eetbaar?”

Staat er al meer haar op dan op de bovenlip van Ludo Vandewalle?

“Neen. Dan is het vast nog eetbaar, zeker?”