“Kan ik morgen al gaan werken?” Dat was het eerste wat de Gentse docente Sociaal Werk Emke Dierickx aan de gynaecoloog vroeg toen die zei dat haar kindje, van wie ze twee maanden zwanger was, in haar buik was overleden. “Ik wou zelfs de echo niet meenemen naar huis.”

“Maar je gevoelens proberen te verdringen, dat werkt natuurlijk niet ”, zegt ze nu, acht jaar later. “Ik kon er niet over praten, ook niet met mijn partner. Nu besef ik hoe belangrijk het is om dat wél te doen.”

Goedbedoelde reacties in haar omgeving– zoals ‘je bent nog jong’ – deden pijn. “Er is ook minder begrip voor het verlies van een kindje na twee maanden zwangerschap dan wanneer je het later verliest, als je het al kon voelen bewegen.”

Emoties neerschrijven

En toen begon haar dochtertje Amina, die vier was toen haar mama een miskraam had, vragen te stellen. Of ze een zusje of een broertje zou hebben gekregen? En of mama ook soms verdrietig was? “Ik besefte dat ook mijn kind dromen en verwachtingen had over dat overleden broertje of zusje, en ik wou daar met haar over spreken. Maar ik vond geen enkel kinderboek om haar te helpen omgaan met dat verlies.”

Emke begon dan maar zelf aan zo’n boek. “Daar moest behoorlijk wat tijd over gaan. Ik besef nu ook dat ik eerst mijn emoties moest neerschrijven alvorens ik erover kon praten.” Maar nu ligt het boek er. Voor Altijd grote zus maakte Sanne Thijs, zelf ook moeder van een sterrenkindje, kleurrijke tekeningen.

Angst en schuld

Emke beleefde haar derde zwangerschap minder zorgeloos dan de eerste. “Negen maanden lang heb ik in angst geleefd dat ik het opnieuw zou verliezen. Ik had ook schuldgevoelens en vroeg me af of ik misschien te veel hooi op mijn vork had genomen of te hard had gewerkt. Daarom beschermde ik mezelf en mijn lichaam veel meer dan de vorige twee keren.”

Gelukkig liep alles deze keer goed en werd Kira geboren, haar tweede dochter. “Maar ook het kind dat na een sterrenkind wordt geboren, heeft vragen daarover. Want zij was er misschien niet geweest als er al een ander kindje was.”

Hoewel Emke niet eens het geslacht kent van haar sterrenkindje, is het in haar hoofd altijd een meisje geweest.

Sleutelmoment

“Het was een droom van mij om een boek te schrijven”, zegt Emke. “Maar ik had nooit verwacht dat mijn eerste boek zou ontstaan uit zo’n pijnlijke periode. Achteraf gezien was mijn miskraam een sleutelmoment in mijn leven. Sindsdien weet ik dat je niet altijd vrolijk hoeft te zijn, maar je verdriet ook mag tonen. Dat meisje heeft me wakker geschud. Hoe kort ze hier ook was, ze heeft me sterker gemaakt en me veel gegeven.”

Zo bracht dat ongeboren meisje een boek voort dat andere moeders, vaders, broers en zussen kan troosten en vooruithelpen in het leven.

‘Altijd grote zus’, uitg. De Eenhoorn, 16,95 euro, voor kinderen vanaf 4 jaar. Onder andere verkrijgbaar in de Gentse boekhandels Walry en Limerick. Wie donderdagavond 8 december in gesprek wil gaan met Emke en Sanne, vindt alle info op www.emke.be