“Hoewel ik in Wielsbeke woon, voetbalde ik er nog nooit. Uiteraard heb ik er heel wat vrienden en ik ken ook de meeste spelers van de eerste ploeg”, vertelt Maxime Cottignie. “Ik koos echter voor de jeugd van Racing Waregem en via Zulte Waregem ging het over SV Roeselare naar SCT Menen, waar ik twee jaar voetbalde. Ik ben nu bezig aan mijn tweede seizoen bij Anzegem, maar met Pascal Verriest speel ik weer onder mijn vroegere trainer van bij Menen. Voor mij betekende dat slechts een kleine aanpassing, want ik kende zijn manier van werken. Er waren natuurlijk verschillende nieuwe spelers, maar het klikte meteen erg goed en de trainer slaagde er op korte tijd in om een stabiele ploeg te vormen. De resultaten daarvan zie je op het veld. Het is een hemelsbreed verschil met vorig seizoen, toen wij bij de winterstop in vrij slechte papieren zaten.”

Op Merchtem Wolvertem bleef Anzegem al voor de zevende match op rij ongeslagen. Maxime Cottignie was de matchwinnaar. “Winnen en verliezen doe je als ploeg, maar het was wel plezant om als verdediger eens een doelpunt te kunnen meepikken”, geniet Cottignie. “Als dat doelpunt dan ook nog de drie punten oplevert, is dat dubbel leuk. Wij zijn aan een sterke reeks bezig, met een onverhoopte derde plaats als extraatje. Uiteraard proberen wij daar zondag een verlengstuk aan te breien tegen Wielsbeke, dat het als promovendus ook vrij goed doet. Ze kenden even een dipje, maar wie Jong Lede kan kloppen, moet over goeie troeven beschikken. We spelen zondag pas onze streekderby op eigen veld. Ik waag mij niet aan voorspellingen, maar uiteraard willen wij die graag winnen, zonder Wielsbeke daarbij te onderschatten.”