Sportief manager Jens Podevijn en coach Bart De Durpel gingen met de grove borstel door de spelersgroep die een heuse metamorfose onderging. Met een tweede plaats op twee punten van leider Overijse boerde Voorde-Appelterre goed. Zondag wacht wel een heikele klus met de trip naar nummer vier Stekene dat slechts drie punten minder telt, maar Mathieu D’Hoore neemt de handschoen op.

“We mogen nu al spreken over een geslaagde heenronde”, zegt hij. “Een eindrondeticket behoorde tot de doelstellingen. Dat staken we via de eerste periodetitel al op zak, maar dat betekent niet dat we het vanaf nu mogen laten varen. Dat de ploeg sterk zou wijzigen van gedaante werd mij al snel duidelijk. De eerste gespreksronde startte al in januari en toen werd meteen duidelijk dat flink wat spelers zouden vertrekken. Zelf twijfelde ik niet. Ik viel vorig seizoen drie keer uit de basis en werd één keer gewisseld. Tot nog toe stond ik in dertien matchen twaalf keer in de basis. Dat wijst op vertrouwen van de coach in mijn kunnen.”

“De lat ligt hoog”

D’Hoore draagt het rugnummer elf, maar groeide uit tot de vaste linksachter.

“Ik kan alle posities op links aan, maar voel me best in mijn sas als linksachter waarbij ik de hele flank kan afdweilen. Ik begon bij de jeugd van De Pinte dat ik na drie jaar ruilde voor AA Gent waar ik vijf jaar lang de wacht uitmaakte en het eeuwige Buffalo-gevoel kweekte. Na één jaar Waregem verkaste ik naar Oudenaarde waar ik op mijn achttiende bij de beloften speelde. Ik kreeg vrij snel kansen in de eerste ploeg onder Stefan Leleu. Toen Stijn Meert overnam, verzeilde ik wat op het achterplan en ik verkaste naar Dikkelvenne.”

Bij Voorde-Appelterre raakte de carrière van D’Hoore helemaal op de rails.

“We zijn streng voor elkaar. Ook na een overwinning durven we opmerkingen maken. De lat ligt dan ook hoog en in de groep heerst een winnaarsmentaliteit. Tegen Aalter speelden we niet onze beste wedstrijd, maar na een nul op zes was vooral het resultaat belangrijk. Aalter schiep na rust wel enkele kansen, maar we behielden de controle en stelden de volle buit veilig. Op Wolvertem raakten we niet voorbij tien man en in Hamme slikten we twee goals in twee minuten. Het komt er vooral op aan om ons eigen spel te ontwikkelen. In Stekene wacht een nieuwe topper en daar kijken we wel naar uit. Na de verloren topper op Hamme willen we graag bewijzen dat we ook buitenshuis een topper naar onze hand kunnen zetten. Stekene valt wel niet te onderschatten. Het beschikt over een technisch verfijnde ploeg die verzorgd combinatievoetbal speelt. Stekene draait al enkele jaren mee aan de top van derde Amateur en kent dus het klappen van de zweep.”