De feiten vonden plaats op 23 april 2020 in de woning van de beschuldigde in de straat Herdershof in Sint-Gillis-Waas. De lokale politie werd rond 10.45 uur opgeroepen voor bijstand nadat Duverger belde naar de hulpdiensten, met de melding dat hij zijn 40-jarige ex-vriendin Isabelle Meeus pijn had gedaan en dat ze gewond was aan het hoofd. De ziekenwagen was snel ter plaatse en reanimatie werd gestart. De vrouw werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht, waar ze overleed op 1 mei 2020.

Duverger verklaarde dat hij in een opwelling Meeus had geslagen en gewurgd, nadat ze hem tijdens een discussie over de kinderen uitgelachen zou hebben. Hij was net als zijn ex spoedverpleegkundige, maar had niet geprobeerd haar te reanimeren. Voor het hof van assisen hield hij vol dat de vrouw een hartslag had nadat hij de hulpdiensten had gebeld. Volgens het openbaar ministerie en de burgerlijke partijen was dat niet geloofwaardig en moest Duverger schuldig verklaard worden aan moord.

John Maes, de advocaat van Duverger, had schuldig gepleit aan doodslag maar de voorbedachtheid betwist. “Het is absurd dat hij zou gepland hebben om haar in zijn garage te doden, om daarna de politie te bellen en te worden aangehouden. Er zijn drie mensen belangrijk in zijn leven: zijn moeder en zijn twee kinderen. Hij zou dus gepland hebben dat hij voor lange tijd in de gevangenis zou zitten en zijn kindjes kwijt zou zijn, en dat zijn moeder hem nooit meer thuis zou zien. Absurd. De liefde voor zijn kinderen en zijn moeder is de negatie van de voorbedachtheid.”

De verwondingen bij het slachtoffer ondersteunden dat, aldus Maes. “Hij is ontploft. Hij begon te krabben, te kloppen en aan haar haar te trekken. Is dat geen opwelling? Uit het feit dat hij geen reanimatie deed, valt ook geen voorbedachtheid af te leiden.” De jury volgde dat pleidooi echter niet en oordeelde dat Duverger schuldig is aan moord.

Vrijdag volgt het debat over de strafmaat. Duverger riskeert levenslang.