Provoost schetste geen al te fraai beeld van de economische situatie. De torenhoge inflatie en daaraan gekoppelde automatische loonindexeringen, en de gepeperde energiefacturen vertalen zich in “een ongeziene verhoging van de kosten en lasten” van bedrijven. Daardoor loopt de concurrentiehandicap ten opzichte van buitenlandse ondernemingen op en worden investeringen en de werkgelegenheid gefnuikt. Ondertussen loopt het Belgische begrotingstekort verder op.

Daarom is er volgens Voka nood aan structurele ingrepen en die moeten dit jaar nog gebeuren. “2023 is het jaar van de laatste kans in deze legislatuur”, zei Provoost. “In 2024 zijn er immers verkiezingen, die gevolgd worden door de vorming van nieuwe regeringen. En we weten uit ervaring dat dit proces lang, heel lang kan duren.”

De eisen van Voka zijn niet nieuw. Op federaal niveau moet de regering dit jaar stappen zetten op het vlak van de lonen, energie en fiscaliteit. De Vlaamse regering moet werk maken van kwalitatiever onderwijs, een rechtszeker vergunningenbeleid en het beter activeren van werklozen.

Wat de lonen betreft, moet het indexeringsmechanisme op de schop omdat de loonkloof met het buitenland onhoudbaar wordt, vindt Voka. “Die herziening moet gaan van een aanpassing van de modaliteiten van het automatische indexeringsmechanisme tot een indexsprong”, aldus Provoost.

Op het vlak van energie toont Voka zich tevreden over de levensduurverlenging van de kernreactoren Doel 4 en Tihange 3. Maar het ondernemingsnetwerk ziet graag ook de drie andere reactoren die momenteel draaien, na de geplande kernuitstap in 2025 nog stroom opwekken.