The Daily Mail zakte af naar de Franse stad om er een “exclusief” gesprek te hebben met de man die geboren werd in Eigenbrakel, die in ons land actief was voor Standard, STVV, Liers en Beerschot. Niet onlogisch want Reims verloor niet meer sinds een 3-0 nederlaag tegen AS Monaco en hield in die reeks PSG op een 0-0 gelijkspel.

“Toen we Rennes met 3-1 klopten, schudde ik de hand van de ref en zei die: ‘Wat jij hier doet, is fantastisch. Ook Lille-trainer Paulo Fonseca zei iets gelijkaardigs. Dan krijg je een beetje kippenvel, maar ik heb liever dat mensen me als normaal aanzien. Al begrijp ik ook wel dat dit wat vreemd zou overkomen gezien onze prestaties.”

Reims stelde de 30-jarige Still in oktober officieel aan als T1, na een rol als assistent. Maar Still heeft nog niet het nodige diploma om als hoofdcoach op de bank te zitten en dus betaalt de nummer 11 uit de Ligue 1 elke partij 25.000 euro om Still in het zadel te houden.

“Laten we zeggen dat dit onderling geregeld is”, lacht Still. “De club heeft gezegd dat ze in mij wil investeren, zolang ik maar blijf winnen. Die 0-0 tegen PSG? Als je erover nadenkt, heb je zoiets van: hoe kan het dit ik nu tegen die gasten aan het coachen ben? Ons plan was simpel: ze irriteren tot het kookpunt. Hoog druk zetten, fouten maken, ze bij hun nekvel pakken. Ze gewoon niet laten voetballen en ze zo veel mogelijk irriteren.”

Punten

Trucjes die Still ook tijdens zijn eigen carrière gebruikte. “Ik speelde voor de verdediging, maar ik was niet zo snel. Ik liep de 100 meter in tien dagen. Maar ik stopte nooit met lopen, dus niemand speelde graag tegen mij. Ik ging op voeten staan, duwde in de rug… In het dagelijkse leven ben ik zo niet, maar als ik op een voetbalveld stapte… Dan was ik echt een vuile voetballer, tot schaamte van mijn moeder.”

Still legt verder uit dat hij graag Football Manager speelde in zijn jongere dagen en dat hij via een kans bij STVV kon opklimmen. En dat hij nu teert op de competitiviteit van zijn spelers om Reims successen te doen boeken. “Bij elke oefening zijn er punten te verdienen”, klinkt het. “Wie op het einde van de maand laatste staat, moet de rest trakteren op een etentje.”

Al is het succes op zo’n jonge leeftijd hem nog niet naar het hoofd gestegen. “Ik heb niet echt een plan of carrièredoelen voor een bepaalde leeftijd. Ik heb zelfs nog geen idee wat ik vanavond ga eten. Mijn roots? Als ik in België ben, voel ik me Engels. Als ik in Engeland ben, voel ik me Belgisch. Dus ik ben een beetje verdwaald halverwege Het Kanaal.”