“Dit doet deugd. Het is een heel lastig parcours, het viel echt tegen”, vertelde Sanne Cant in een eerste reactie meteen na de wedstrijd. “Het is heel veel lopen en best veel klimmen. Dat kroop in de benen. Dan ben je blij dat je in de laatste bocht zit. Ik wilde mijn eigen ding doen, zodat ik mijn eigen lijnen kon reden. Ik hoorde dat Marion (Norbert Riberolle, red.) al materiaalpech had in de eerste ronde, dat is jammer. Maar dat hoort er ook bij.”

“Deze past er mooi tussen”

Cant stelde dat ze de wedstrijd onder controle had, ook toen Norbert Riberolle even het gat dreigde te dichten. “Ik weet uit ervaring dat wanneer je aan het terugkomen bent, dat je dan altijd een beetje over je toeren gaat. Dat mag je op dit parcours niet doen”, legde de drievoudig wereldkampioen uit. “Als Marion helemaal was komen aansluiten, dan was ze gewoon de beste geweest en had ze verdiend gewonnen, als ze gewonnen had.”

Voor Cant is het een vrijwel jaarlijks terugkerende vraag geworden: wat die Belgische titel nu voor haar betekent. “Waar ik deze titel plaats? In de rij, hé. Ik heb geen idee. Ik heb niet echt een lijstje waarin ik er één de mooiste vind. Maar ik zag vanochtend een reel op de Instagram-pagina van onze ploeg waarin alle dertien titels stonden. En deze past er mooi tussen.”

Voorjaar

Voor Cant was het meteen ook de laatste veldrit van het seizoen. “Dat is een weloverwogen beslissing. Het zal heel raar zijn, want het zou mijn 17de WK geweest zijn”, vertelde ze in de studio van Sporza. “Maar ik heb op zich al vaak top 10 gereden op het WK, en dat was denk ik het hoogst haalbare. Misschien is het bruut om te zeggen, maar als je mijn carrière bekijkt, heeft dat niet echt een meerwaarde, denk ik. Maar als ik in het voorjaar eens een mooie uitslag kan rijden… dat kan ik nog aan mijn palmares toevoegen.”

“In het begin van dit veldritseizoen ging ik ook meteen van de weg naar het veld, en dat is niet meegevallen. Ik denk dat we het nu wat beter aangepakt hebben”, vertelde Cant nog. “Mijn ambitie voor het komende voorjaar, dat is moeilijk te zeggen. Normaal ben ik goede leadout voor onze sprinters, op stage gaan we het verder bekijken. Maar koersen zoals Parijs-Roubaix zouden me ook wel moeten liggen.” (Lees verder onder de foto)

Cant kan op gelijke hoogte komen met Katie Compton als ze volgend jaar een 15de Belgische titel pakt: de Amerikaanse slaagde er in eigen land ook in om 15 veldrittitels op rij te scoren. Misschien een extra motivatie voor Cant? “Misschien wel. Maar dat is nu nog 364 dagen weg. Ik ga hier eerst van genieten, ik geniet momenteel ook van wat ik doe. Maar ik word 33 jaar, het einde komt er wel stilaan aan. Hoe ik dat voel? Als je telt hoeveel kampioenschappen ik al heb gereden, dat is al meer dan de helft van mijn leven. Ik kijk wel uit naar wat er daarna komt. Ik hoop wel mijn kennis en ervaring te kunnen doorgeven”, sloot Cant af.

Cant viel na de finish meteen in de armen van vriendin Kim de Baat, die regerend Belgisch kampioen is op de weg: