Arthur Van Den Boer toonde zich zoals verwacht oppermachtig in Lokeren wat de zegeteller op 21 bracht. “Vorig seizoen sloot ik af met 21 overwinningen. Dat getal wil ik verbeteren. Dat zal me ook wel lukken. Ik vond gelukkig een chauffeur en een mecanicien voor de cross van komende zondag in Lille. Die cross leek even in gevaar, want mijn papa en mama fungeren als mijn vaste begeleiders en zij trekken zondag naar Benidorm met mijn broer Seppe die er een wereldbekermanche betwist. Ik wil de komende weken nog wel wat crossen rijden, want volgend seizoen stap ik over naar de junioren en mag ik mijn kampioenentrui niet meer dragen. Mijn team AA Drink Young Talent pakt ook wel uit met mooie truien, maar het wordt toch even wennen.”

Arthur pronkte fier als een pauw met zijn nagelnieuwe Belgische tricolore. “Deze trui is veel mooier dan de vorige. Bij de vorige kampioenentrui stond de Belgische driekleur er met enkele fijne streepjes op. Nu kregen we een echte driekleur om de lenden. Ik wil die tot het einde van het seizoen dan ook showen. Het parcours in Lokeren viel uiteindelijk best mee. Zaterdag lag de omloop er een stuk zwaarder bij toen mijn broer zijn BK betwistte en de regen met bakken uit de hemel viel. Zondagochtend was het parcours al flink opgedroogd. Ik trek me ook in het slijk best goed uit de slag, maar het is wel leuker crossen wanneer het droog is.”

Zondag nam Arthur het heft meteen in handen om het niet meer uit handen te geven. “Ik zette de gashendel meteen helemaal open en dook als eerste het bos in. Bij de eerste materiaalpost besloot ik niet te wisselen en dat bleek een goede zet. De strook naast de materiaalpost lag er een stuk beter bij dan in de wisselzone, waardoor ik kon blijven fietsen terwijl de rest diende te lopen. Daar sloeg ik meteen een kloof van vijftien seconden. Op het einde van de eerste ronde hoorde ik dat mijn voorsprong al 35 seconden bedroeg. Toen wist ik al dat enkel pech me nog van de titel kon houden. Ik nam dan ook geen risico’s meer, maar bouwde mijn voorsprong toch nog verder uit. Ik ken wel vaker de luxe dat ik het in de slotronde rustig aan kan doen. Volgend jaar rijden we bij de junioren veertig minuten in plaats van dertig, maar dat schrikt me niet af. Het wordt wel een uitdaging om tegen de tweedejaars op te boksen, maar ik hoop al om tot bij de nationale ploeg te geraken.”