“Voor topfavoriet Brent Lippens was de koers al snel over”, zegt Lejeune. “In een van de eerste bochten schoof hij onderuit, zijn wedstrijd zat er meteen op. Ik had zelf niet gezien, maar hoorde het nieuws wel onmiddellijk doorsijpelen.”

Dat de renner van Young Cycling Demer en Dijle de valpartij niet zag, had een goede reden. “Ik was zeer goed weg en reed vrijwel onmiddellijk op kop. Niet veel later heb ik samen met twee andere renners een kloofje geslagen. Al had ik nooit echt het gevoel dat we een gat sloegen met de anderen.”

Dat bleek dan ook niet het geval. Nog voor het einde van de eerste ronde moesten de jongelingen het initiatief laten aan Seppe Sprangers, de latere verrassende nationale kampioen. “Na die start moesten we allemaal even op adem komen. Daardoor zakte het tempo vooraan en kon Sprangers terugkomen. Hij duwde ook meteen door en op dat moment kon niemand reageren. Eens ik mijn tweede adem had gevonden, was de vogel al gaan vliegen.”

Toch was er van enige ontgoocheling geen sprake bij de renner uit Rotselaar. “Waarom zou ik ontgoocheld zijn? Ik rij een prima wedstrijd en sta op het op een na hoogste schavotje. Alleen had ik de pech dat er nog een renner sterker was.”

Elf keer podium begin dit seizoen

Met zijn zilveren medaille bevestigde Lejeune zijn knappe prestaties van eerder dit seizoen. Van zijn eerste dertien wedstrijden eindigde hij liefst elf keer op het podium, met winst in Kasterlee en Nossegem als absolute blikvangers. “Ik heb geen echte verklaring waarom ik nadien niet meer op het podium stond. Ik was in elk geval niet veel minder in vorm dan ervoor. Nu goed, met in december en januari alleen maar vierde en vijfde plaatsen ga ik zeker ook niet klagen. Al zeker omdat bij de nieuwelingen elke week de startpositie wordt bepaald door lottrekking. Dat maakt soms dat renners echt wel goed rijden, maar niet helemaal vooraan geraken. Al durf ik toch te zeggen dat op dit zware parcours de uitslag de juiste weergave van de verhoudingen was.”