SV Rumbeke voetbalde aanvankelijk goed mee en stak geregeld de neus aan het venster, maar de thuisploeg was zoveel efficiënter en had aan twee kansen genoeg om 2-0 uit te lopen. Meteen ging het licht uit bij de bezoekers. “Tijdens de rust hebben we elkaar nog opgepept, maar een 2-0-achterstand ophalen is voor ons bijna onmogelijk”, aldus Cool. “Na zeventien wedstrijden hebben we hoop en al veertien keer gescoord. Cijfers zeggen niet alles, maar in ons geval spreken ze boekdelen. Nochtans waren we in het eerste halfuur de evenknie van Roeselare-Daisel. We hadden zelfs vroeg op voorsprong kunnen komen. Als we die kans hadden verzilverd, dan kregen we misschien een andere wedstrijd.”

“We waren in deze competitie nochtans uitstekend gestart”, blikte de 34-jarige Harold Cool nog even terug. “In onze eerste drie wedstrijden haalden we 7 op 9. We leefden toen op een wolk en dachten dat degradatievoetbal niet aan ons besteed ging zijn, maar het kan verkeren. Sindsdien haalden we nog amper zes punten. Het gebrek aan scorend vermogen en onze krappe kern spelen ons parten. Toch geven we ons niet zomaar gewonnen.”

“Eerst moeten we deze uppercut verwerken en daarna ons opladen voor het belangrijke duel van zaterdag thuis tegen Drongen”, besloot een strijdvaardige Harold Cool. “Bij winst naderen we de Oost-Vlamingen tot op twee punten en doen we weer mee. De manier waarop is van geen tel, alleen winnen is goed genoeg. We hopen al zo lang dat de kentering er zal komen, maar hielden er telkens een kater aan over. Zaterdag zijn er geen excuses meer, het moet er op zijn. Als we volgend seizoen in derde afdeling willen blijven, weten we wat ons te doen staat. En dat is van bij de aftrap de beuk erin, vooral niet op achterstand komen en de klus afmaken.”