“Ik begon best sterk en rukte al snel op naar de leiding”, zegt Van Den Boer. “Ik vond mezelf zeker niet overmoedig, maar probeerde gewoon mijn eigen koers te rijden en er was toch niets mis mee om voorin te gaan rijden. Ik voelde al snel dat ik een goede dag had. Viktor Vandenberghe en Wies Nuyens trapten wel een groter verzet en daarom moest ik hen laten gaan. Een podiumplaats was mijn droom en die werd uiteindelijk werkelijkheid. Ik maakte wel enkele foutjes, waardoor ik terugviel naar de vierde plaats. Tot Yordi Corsus blijkbaar een kuitblessure opliep, waardoor ik opnieuw kon oprukken naar de derde plaats. Toen Wies Nuyens met een lekke band af te rekenen kreeg, kon ik zelfs even naderen op de tweede plaats, maar na de fietswissel liep Wies opnieuw verder uit. Ik kreeg trouwens ook zelf nog af te rekenen met een lekke band. Toen wist ik dat de tweede plaats moeilijk zou worden. Kijk, ik ben tevreden met mijn bronzen medaille. De regen zorgde voor een zware omloop, waardoor het flink schuiven was. Ik was nooit een begenadigde loper, maar trok me wel prima uit de slag op de vele loopstroken. Op Viktor Vandenberghe stond in Lokeren geen maat. Hij kroonde zich tot de verdiende kampioen. Zondag zag ik mijn broer dan de nationale titel veroveren bij de nieuwelingen. Lokeren werd een geslaagd BK voor onze familie.”

Spaanse stage

Van een groot familiefeest was evenwel geen sprake. Maandag zat Arthur alweer op de schoolbanken in Mechelen, terwijl Seppe met de nationale selectie op een vlucht stapte richting het Spaanse Alicante. “Met Benidorm en Besançon werken we nog twee wereldbekercrossen af in aanloop naar het WK in het Nederlandse Hoogerheide. Ik haal al wekenlang een hoog niveau. Dat probeer ik aan te houden en misschien nog wat aan te scherpen. Met de stage in Spanje krijgen we alvast de ideale gelegenheid om ons optimaal voor te bereiden op het WK, al willen we uiteraard ook in Benidorm sterk presteren.”