Slechts negende in Otegem, je slechtste uitslag van deze crosswinter. Heb je zondagnacht dan zo uitbundig gevierd?

“Het was tegen drie uur aan toen ik in bed lag. Toen mijn vrouw en schoonmoeder twintig voor zes begonnen te laden om naar Spanje te vertrekken, ben ik dan ook maar opgestaan. En heb meegeholpen. In het begin van de cross viel het nog mee, daarna voelde ik mijn benen leeglopen. Het was na Lokeren een heel leuke avond. Eerst werd er uitgebreid met de ploeg gevierd in restaurant ‘t Hofstedeke in Hamme en daarna trok ik naar mijn supporterscafé Markt 17 in Wetteren. Ik heb wat pinten gedronken en ben gestopt toen het begon te dagen dat er een cross in Otegem volgde.”

Schat je dan zo’n driekleur hoger in dan de Europese trui?

“Ja. Het was ook een mooi duel met Laurens Sweeck. Als je zelfs op honderd meter van de finish nog niet weet of je Belgisch kampioen zult worden, is zo’n titel nog zoveel mooier. Ik vind die trui ook meer hebben dan de Europese. Het is zonde dat ik er ten vroegste volgend jaar in november eventueel mee kan rijden. Voor Otegem kreeg ik van de UCI (de Internationale Wielerunie, red.) een uitzondering dat ik wel de opwarming mocht doen omdat deze cross geldt als de revanche van het BK.”

Na Van Aert, Van der Poel en Pidcock ben je ‘the best of the rest’.

“Lokeren was al mijn zesde zege van het seizoen. Dat is heel veel voor mij, want ik ben geen veelwinnaar. Ik had vooraf nooit durven dromen dat dit allemaal zou gebeuren. Mijn ploegmaat Eli was bij de start van de winter bijna onklopbaar. Dan nam Laurens Sweeck over en sinds het EK ben ik een beetje de man op de crossen waaraan Wout, Mathieu en de wereldkampioen niet meedoen.”

Je ploegmanager Jurgen Mettepenningen zegt dat je een winnaar bent geworden. Heb je daar een verklaring voor?

“Het is een beetje van alles. Ik ben een laatbloeier. Ik ben nu 29 jaar en qua leeftijd zit ik op mijn top. Ik heb ook mijn trainingen wat anders aangepakt. Net iets meer volume. In de zomer heb ik op de weg ook geprobeerd om zolang mogelijk voorin mee te rijden, terwijl het me vroeger meer om de competitiekilometers ging. Dat maakt me ook wel sterker. Al was mijn eerste prioriteit deze winter het openbreken van mijn contract. Na het EK is dat gebeurd. Ik lig vast tot einde 2025.”

Zowel op het EK als op het BK had je je zoontje Arthur bij. Het vaderschap is precies inspirerend.

“Als de crossen dichtbij zijn, is het leuk dat hij erbij is. Eind april is Arthur één jaar. Hij slaapt intussen ’s nachts door. Tijdens de week heeft zijn aanwezigheid me meer rust. Ik word niet langer elk moment geconfronteerd met de cross. Geef toe, het is leuk als je dan je zoontje kunt meenemen op het podium.”

Je mist nog één trui in je collectie: de regenboogtrui. Kan het in Hoogerheide al?

“Laten we duidelijk zijn: daar is het alles op Wout van Aert. Voor hetzelfde geld rijden Mathieu en Wout direct weg. Of ze rijden elkaar in de vernieling. Kent Wout een slechte dag, dan kan dat mogelijkheden bieden voor mij. Anders niet. Al wil ik ooit wel eens wereldkampioen worden. Ik vlieg morgen (vandaag, red.) naar Spanje om nog een week te trainen in het vooruitzicht van de Wereldbekercross van zondag in Benidorm en het WK. Mathieu en Wout zijn al een week bezig met daar te trainen in functie van Hoogerheide.”