Ondanks verzet van premier Frederiksens achterban, ijverde haar vorige (minderheids)regering hard voor een concreet plan om asielzoekers naar andere landen over te brengen. In 2021 nam het parlement in Kopenhagen zelfs een wet aan die dat mogelijk moest maken. Er werd met name met de Rwandese autoriteiten in Kigali onderhandeld, maar die gesprekken zorgden niet voor een doorbraak.

De nieuwe regering, die in december aantrad, gooit het nu over een andere boeg. “We starten geen gesprekken over de oprichting van een Deens opvangcentrum in Rwanda. Dit is een nieuwe regering. We houden vast aan onze ambitie, maar we volgen een andere procedure”, zegt minister Dybvad.

Het regeerakkoord heeft het dan ook over een asielcentrum dat zou moeten worden opgericht buiten de grenzen van Europa, “in samenwerking met de EU of met een aantal andere landen”. De sociaaldemocraten kiezen zo voor een andere benadering, want tot nu schilderden ze de Europese samenwerking in asieldossiers altijd af als traag en moeilijk. “Dat een bredere aanpak voor ons evenzeer zin heeft, is precies omdat veel Europese landen beginnen te bewegen. Ze ijveren voor een strenger Europees asielbeleid”, verdedigt Dybvad de nieuwe strategie.

Strenge asielpolitiek

Onder invloed van extreemrechts voert Denemarken al lange tijd een strenge asielpolitiek. Premier Frederiksen wordt niet voor niets “het gezicht van links op het vlak van anti-immigratie” genoemd. Mogelijk komt de Deense demarche ter sprake op de Europese top van 9 en 10 februari, waar migratie een van de hoofdonderwerpen wordt.

In een reactie zegt de Belgische staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (CD&V) dat Europese samenwerking inderdaad “nodig” is, maar “Rwanda betalen om asielzoekers op te vangen” vindt ze een slecht plan, zowel bilateraal als Europees. “Migratie wordt nu al ingezet door dubieuze regimes als drukkingsmiddel, we maken ons nog kwetsbaarder door ons asielbeleid aan hen in onderaanneming te geven.”

Samenwerking op EU-niveau is volgens De Moor wel aangewezen als het gaat om het beter controleren van de buitengrenzen, het eerlijker spreiden van asielzoekers binnen Europa en het met één stem optreden tegen landen die niet meewerken aan terugkeer.