In de aanloop naar zijn tachtigste verjaardag – die hij in november viert –, vult Adamo nu zélf een album met liedjes van een jongere generatie, al geven ook die covers Salvatore’s leeftijd prijs. Ergens in de jaren tachtig lijkt de zanger definitief te hebben gekozen voor ‘radio nostalgie’, leiden we af uit mooi vertaalde Franse versies van Elton Johns Sorry seems to be the hardest word, Dylans I want you, Neil Youngs Harvest moon, het van America bekende Horse with no name, zijn versie van Alphaville’s Forever young of – verrassend - Man of the hour van Pearl Jam.

De bekende liedjes geven het album In French please toch een breder spectrum dan velen – die Adamo onterecht als charmezanger catalogeren – zouden verwachten. Een paar keer krijgt Adamo bezoek: op J’dis pas qu’je t’aime (I’m not in love van 10 CC) schuift Jane Birkin aan, in Je suis ton ami (You’ve got a friend van Carole King) drinkt acteur/zanger Daniel Auteuil mee koffie, Gaëtan Roussel is de andere stem op Poussière au vent (Dust in the wind van Kansas).

Producer Stephan Eicher blijft weg van een te wollig geluid en probeert de slijtage op Adamo’s stem niet weg te moffelen. Het maakt In French please extra breekbaar.