“Er is al heel wat inkt gevloeid over de problemen in het onderwijs”, zegt leerkracht Peter Parmentier. “Onderwijsspecialisten en politici lieten er al heel wat inkt over vloeien. We vonden het tijd om te luisteren naar de mensen die dag in dag uit de school maken. Wat kunnen zij doen om de klas en de school sterker te maken? Een heel divers groepje met leerlingen en leerkrachten uit verschillende hoeken van de school stak de koppen bij elkaar.”

Dat deden ze vooral door te luisteren en rond te kijken op school. “We zagen mooie, maar soms ook droevige en zelfs lelijke dingen. We vroegen ons af hoe mensen zich daarbij voelen. Wat als je in de les iets wil bijleren, maar sommige klasgenoten niet die bedoeling hebben? Hoe voelt dat voor de leerkracht? Wat als de pas gedweilde vloer al na één speeltijd weer smerig is?”

Oproep

Het resultaat is een heus ‘manifest’, met dertien leefregels. “We denken dat deze regels het samenleven op school voor iedereen aangenamer maken”, zegt Castor, die in het vijfde jaar zit. “We leggen ze dan ook voor als een uitdaging, een oproep om er mee aan de slag te gaan. We gaan ze in de lessen bespreken, maar ook aan leerkrachten en directie voorleggen en breed verspreiden.”

Want beter samenleven op school, daar zit volgens zesdejaars Elise een mogelijke oplossing voor het lerarentekort. “Met elkaar praten, in dialoog gaan, elkaar weer leren kennen, … dat is iets wat we opnieuw moeten leren. Daarna kunnen we samen werken aan onze opdracht: kennis, waarden en verwondering doorgeven aan elkaar. Ons manifest kan een begin zijn.”