Boutersem United had voor het seizoen de ambities om te promoveren naar tweede provinciale. De club van coach Karsten Froment was dan ook heel actief op de transfermarkt en haalde liefst twaalf nieuwe spelers aan boord. De bekendste naam: Alexander Roosbeek. Met een tweede plaats na het ongenaakbare Vissenaken doet Boutersem het ook meer dan prima, alleen had de ploeg het zaterdagavond op eigen veld best lastig tegen laagvlieger Zichem. “Dit was een van onze mindere matchen”, geeft Roosbeek grif toe. “We stonden aan de rust met 0-1 achter en tien minuten na de pauze slikten we zelfs een tweede doelpunt, maar gelukkig gebeurde dat vanuit buitenspel. Dat was blijkbaar het kantelpunt. Op drie minuten tijd hingen we de bordjes in evenwicht. Ik voelde me geroepen om die late strafschop te verzilveren. We hebben dus wat meeval gehad, maar afgaande op ons spel en de kansen was de overwinning ook zeker niet gestolen.”

Roosbeek staat in Boutersem centraal achterin. Na een jeugdopleiding bij STVV kwam hij terecht bij de beloften van KVK Tienen, maar daar dwong hij al snel een vaste plaats af in de eerste ploeg. Tussen 2012 en 2016 was hij niet weg te denken uit de basis, met de titel in vierde klasse als hoogtepunt. Begin september 2016 liep Roosbeek echter een kuitbeenbreuk op, waardoor hij pas in maart weer speelklaar was. Na dat pechseizoen ging hij naar Landen in eerste provinciale, bij Out-Hoegaarden promoveerde hij dan weer naar eerste provinciale. Na de passage in Linden trok hij nu in het tussenseizoen naar het ambitieuze Boutersem United.

“Toen ik geblesseerd was, was ik amper 24. Al heb ik er geen spijt van dat ik niet volgehouden heb om bij KVK Tienen in nationale te voetballen. Die kuitblessure was ernstig. Er zit nog steeds een hechtingsplaatje over de breuk. Vier keer per week op een veld staan, dat kon mijn lichaam niet meer aan. Mijn lijf geraakte overbelast. Het was volledig mijn eigen beslissing om een stapje achteruit te zetten.”

Promotiedroom levend

Al is Roosbeek zeker nog ambitieus op dat niveautje lager. “We hadden de ambitie om kampioen te spelen, maar Crossing is voorlopig ongenaakbaar. Al geven we ons niet gewonnen. Oké, we staan tien punten achter, maar het zou zonde zijn als we zouden opgeven. Verliest Vissenaken bijvoorbeeld tweemaal op rij, wordt de kloof plots klein. Gebeurt dat niet en pakt Vissenaken alle periodetitels, kunnen we nog altijd promoveren via de eindronde.”