Door de zeges van Lokeren-Temse, Sparta Petegem en SV Oostkamp moet Jong Cercle voorlopig genoegen nemen met een vierde plaats met 36 punten, op intussen 6 punten van leider Lokeren-Temse. Als er ooit sprake zou geweest zijn van titelambities, dan steken die voorlopig toch weer in de koelkast. “Die titel is nooit een item geweest”, vertelt kapitein Jef Vandemaele. “De buitenwereld heeft er dat van gemaakt, maar wij hebben dat nooit echt zelf uitgesproken. We willen vooral elke wedstrijd winnen en moeten niet te veel naar andere dingen kijken.”

Winnen tegen KM Torhout lukte zaterdagavond alvast niet voor de jonge Cerclisten. “We liepen wel verdiend 2-0 uit, maar dan begonnen we te veel duels te verliezen en ook de strijd om de tweede bal”, aldus Jef Vandemaele. “Nadien kwamen we nog weinig aan kansen toe en kregen we ook nog eens een strafschop tegen die er volgens ons nooit eentje was. Na de Torhoutse gelijkmaker kregen we nog de beste mogelijkheden, maar we maakten het gewoon niet af. We wisten dat we de voorbije weken allicht punten zouden moeten laten, maar met 1 op 9 kunnen we niet echt tevreden zijn. Ons spel is goed, maar het levert onvoldoende punten op.”

Zaterdag moet Jong Cercle naar Wetteren en dat is voor Vandemaele een speciale partij, want hij woont in Bavegem, in de buurt van Wetteren. “Niet dat ik er zoveel mensen ken, maar ik volg die ploeg wel een beetje en ken ook hun structuur.”

Kleur bekennen

Jef Vandemaele tekende vorig jaar een semi-profcontract, maar in juni loopt dat opnieuw af. Dat is overigens het geval voor de meeste jongens bij Jong Cercle. “Er is al een eerste gesprek geweest met de coach, een evaluatie van de heenronde zeg maar. Over een nieuw contract is er niks gezegd. Een onzekere situatie? Ja en nee. Ook al weten we niet wat er zal gebeuren, een invloed op de sfeer of de prestaties heeft dit niet. We zijn een hechte groep en het algemene belang primeert. Dat contract speelt daar geen rol in, ook al kreeg iedereen al telefoontjes van diverse ploegen. Het is nu aan Cercle Brugge om te reageren en kleur te bekennen. De verantwoordelijken weten ook wel dat ons geduld niet eindig is en we vroeg of laat moeten weten waar we aan toe zijn. Nu, ik wil daar nog niet aan denken. We zien wel wat er gebeurt en of mijn toekomst bij Cercle of elders ligt. Ik hoop dit jaar mijn studies ergotherapie te kunnen beëindigen en dan is er hopelijk nog een toekomst voor mij weggelegd als profvoetballer. Mijn ambitie om zo hoog mogelijk te spelen, blijft alvast bestaan.”