Heusden-Zolder (2016):

1. Wout van Aert

2. Lars van der Haar +5”

3. Kevin Pauwels +1’00”

4. Sven Nys

5. Mathieu van der Poel +1’01”

“Ik keek al heel lang uit naar het wereldkampioenschap in Zolder. Een kampioenschap voor eigen volk. Enkele weken daarvoor had ik mijn eerste nationale titel binnen in Lille. In eigen dorp nog wel. Voor mij was dat al een enorme opluchting. En zo kon ik zonder stress afzakken naar het WK. Ik had me heel goed voorbereid in Spanje samen met mijn toenmalige coach Niels Albert.”

“Ik loste Lars op de laatste klim net voor de finish. Dat was een strook waar we heel veel op hadden getraind de maand voordien. We wisten dat de beslissing daar kon vallen op dat parcours. Het gaf me enorm veel vertrouwen om in de laatste ronde naar dat punt toe te rijden. Ik wist perfect waar ik hem ging voorbijlopen en hoe ik mijn slag moest thuishalen.”

Bieles (2017):

1. Wout van Aert

2. Mathieu van der Poel +44”

3. Kevin Pauwels +2’09”

4. Lars van der Haar +2’52”

5. Corné van Kessel +3’09”

“De aanloop naar dit WK was heel moeilijk. Ik had een knieblessure opgelopen na het BK en kon mij dus niet perfect voorbereiden. Ik trok met twijfels naar de start in Bieles. Maar de omloop draaide anders uit dan verwacht. Tijdens de opwarming zag ik dat er heel veel losliggende stenen lagen. We hadden op voorhand een setje banden klaargezet dat eerder geschikt was voor winterse omstandigheden. Voor ijs en sneeuw. Maar toen ik de banden tijdens de opwarming voor de zekerheid eens testte, voelde ik dat die heel hard waren op de rotsachtige ondergrond. Omdat ik door de slechte voorbereiding het gevoel had dat ik niets te verliezen had, maakte ik toch de keuze om met deze banden te starten. Die gok bleek de juiste.”

“De banden hadden een heel zwaar profiel dat heel slecht liep, maar achteraf gezien waren ze wel de juiste zet. Ik was een van de weinige renners die maar één keer is lek gereden. Bij de andere jongens regende het lekke banden. Toen ik in de tweede helft van de koers op kop kwam, kreeg ik echt vleugels. Ik reed nog de snelste rondetijden van de hele koers. Mijn titel verlengen was echt heel bijzonder.”

Valkenburg (2018):

1. Wout van Aert

2. Michael Vanthourenhout +2’13”

3. Mathieu van der Poel +2’30”

4. Toon Aerts +3’16”

5. Lars van der Haar +4’29”

“Het was een moeilijk seizoen geweest. En pas eind december, begin januari kon ik de knop wat omdraaien. Er restte me nog één doel in het veld: het WK. Ik heb me er volledig op gesmeten en heb me zo goed mogelijk proberen voor te bereiden. Uiteindelijk kreeg ik een omloop die me perfect paste. Met heel veel loopwerk. Mathieu was de grote favoriet. Alle druk lag bij hem na een goed seizoen én een WK in eigen land. Mijn plan was om hem af te troeven. Ik moest mentaal overwicht proberen te creëren. Ik weet nog heel goed dat ik hem in de eerste of tweede ronde voorbijliep. Dat was eigenlijk bluffen, want het ging best hard. Maar het was wel een goede actie, denk ik. In de ronde daarop kon ik zo een groot verschil uitbouwen.”

“Het was de beste dag van mijn seizoen. Een cross waarmee ik alle voorgaande al snel weer goedmaakte. Het was ook mijn laatste winter waarin ik me volledig op het veld heb gericht. Enkele weken na het WK heb ik voor de eerste keer de klassiekers op de weg betwist. Het was dus de laatste keer dat ik het WK veldrijden als hoofddoel heb gereden. Dat herinner ik me nog heel goed.”