Lebbekenaar Rob Van Der Wilt is met Voorde-Appelterre bezig aan een knalseizoen met het een fraai resultaat van 46 op 57. Een sprookje? “Nee hoor, want sprookjes bestaan niet”, knipoogt Van Der Wilt. “Hou het maar op een succesverhaal. Als leider treffen we elke week nochtans gemotiveerde tegenstrevers, maar onze motivatie blijkt telkens nog net iets groter. We mikken na een 21 op 21 al vooruit op een achtste overwinning op rij, al wordt dat verduiveld lastig tegen Eendracht Aalter, dat in vorm verkeert met vier opeenvolgende zeges. Kunstgras ligt ons gelukkig wel. De jongste twee weken lagen we ook wel gebrand op een revanche tegen SV Anzegem en Wolvertem Merchtem, na een nul op zes tegen die ploegen in de heenronde. Zondag maakten we het verschil in een sterke eerste helft. Nadien controleerden we en bereikten we zonder problemen het slotsignaal. Een stap voorwaarts nadat we op Jong Lede wel nog onder druk kwamen ondanks een 0-3-voorsprong.”

Breker op het middenveld

Van Der Wilt deed zelf de wedstrijd op slot met een goal op slag van rust. “Mijn allereerste treffer van het seizoen, maar wel op een ideaal ogenblik. Op het middenveld sta ik in de ruit met Gil Figys, Mathijs Dumortier en Senne Machtelinckx en ben ik eerder de breker op het middenveld. Zondag werd Michel Goffin een eerste keer aan de aftrap gebracht en hij is een speler die graag de bal in de voet krijgt. De rolverdeling werd wat bijgestuurd waardoor ik vaker in de zone van de waarheid opdook. Dat resulteerde meteen in mijn eerste goal. In Merelbeke scoorde ik trouwens slechts één keer in vijf seizoenen. We boekten vijftien zeges in negentien matchen, maar toch hebben we nog niets in handen met Tempo Overijse dat ons nog steeds op de hielen zit. Ook Hamme mogen we nog niet afschrijven, maar eigenlijk moeten we enkel naar onszelf kijken. De club wil graag promoveren en ook de groep wil hogerop. Tactisch kunnen we switchen naar verschillende opstellingen, wat een troef betekent. Combinerend kunnen weinig ploegen ons in verlegenheid brengen, want we geven weinig kansen weg en creëren zelf elke wedstrijd kansen. De kunst bestaat erin niet op achterstand te komen, want dan wordt het knap lastig tegen tegenstrevers die gevechtsvoetbal hanteren.”

Elf finales

Opvallend is dat er een geoliede machine tussen de lijnen staat met acht nieuwkomers in de basis. “De sfeer zit goed op en naast het veld”, weet Van Der Wilt. “We vormden na de voorbereiding al een hechte groep, maar intussen werden we nog rijper en sterker. Er wordt wel eens beweerd dat je geen ploeg kan kopen en bij mijn ex-club bleek dat ook te kloppen ondanks een rist toptransfers. In Appelterre viel de puzzel wel perfect in elkaar. De coach houdt ons ook fysiek scherp. De voorbije jaren kampte ik met allerhande kwaaltjes en was ik een paar keer geschorst, maar dit seizoen stond ik al negentien keer aan de aftrap. Ik ben klaar voor de elf resterende finales.”