“Het was toch wel even schrikken toen mij in de laatste dagen van 2022 werd verteld dat mijn contract bij de broers Roodhooft niet zou worden verlengd”, zegt de 21-jarige Crabbé. “Ik maakte daar al vijf jaar mee de dienst uit en ging ervan uit dat daar nog een zesde zou aan gebreid worden. Niet, dus. Toch wel een koude douche. Niet dat ik hen enig verwijt toestuur. Integendeel, ik ben dankbaar dat ik mij al die tijd onder hun vleugels heb kunnen ontwikkelen.”

Veel tijd om elders onderdak te geraken restte haar niet. “Gelukkig kon ik snel toetreden tot het team van Proximus-Alphamotorhomes-Doltcini, waar men begrip toonde voor mijn situatie. Het kostte wel wat kunst-en-vliegwerk om, bijvoorbeeld wat uitrusting en materieel betreft, er per 1 januari helemaal te staan, maar dat is grosso modo toch in orde gekomen. Mogelijk zit er bij mijn transfer zelfs nog een winstpunt in, want mijn nieuwe team werkt ook een volwassen wegprogramma af en misschien kan ik daarvan profiteren om met het oog op het veld sterker te worden. Kijk maar naar wat er met Gerben Kuypers, een ploegmaat van mij, de voorbije weken is gebeurd.”

De hommeles rond een nieuw contract heeft Crabbé dus al snel achter zich kunnen laten, voor haar tweede probleem is er daarentegen veel minder een voor de hand liggende oplossing. “Ik heb inderdaad geregeld problemen met mijn start. Niet zozeer met mijn startsnelheid als dusdanig, wel met het feit dat ik door concurrenten in de eerste bochten opzij wordt gedrongen en daar dan ook nog eens te weinig weerwerk tegen bied. Met soms een aanzienlijk verlies van plaatsen als gevolg.”

“Ergens biedt het een zekere troost naderhand te moeten vaststellen dat ik in de loop van de race niet nog meer tijd verlies op de kop van de wedstrijd, maar het kwaad is dan al geschied en de kloof geslagen. Ik hoop dat ik in Hoogerheide voor één keer het geluk aan mijn zijde zal hebben en kan terugblikken op een voorspoedige start”, besluit onze nationale vicekampioene bij de beloften.