“Ik kom uit Afghanistan. Op mijn veertiende ben ik gevlucht. Alleen. Dat is het leven hé. Sinds zes jaar woon ik in Antwerpen, vlak bij de universiteit. Ik woon hier graag en deel een appartement met een vriend. We hebben drie slaapkamers. Zo kunnen er altijd vrienden blijven overnachten.”

“Ik werk nu voor een vriend van mij. Hij heeft een bedrijf en ik neem de administratie op mij. Ik maak de planning op voor de werknemers en dat soort dingen. Zaken die hij zelf niet kan doen.”

“Voordien heb ik gewerkt als magazijnier, maar het leukste vond ik mijn job bij Domino’s Pizza. Daar heb ik drie jaar gewerkt. Ik kwam er terecht via het OCMW en na drie maanden was ik er assistent-manager. Ik was ook pizzabakker en kan dus keigoed pizza’s maken. Wanneer ik nu een pizza wil, dan ga ik naar de Domino’s vlakbij. Daar werkt nog een ex-collega van me. Dan bel ik hem, ga erheen en maak ik gewoon mijn eigen pizza.”

“Toen ik hier in 2014 aankwam als vluchteling, was ik helemaal alleen. Rondom mij zag ik veel mensen op straat die geen appartement hadden om in te wonen. Toen al droomde ik ervan om maatschappelijk assistent te worden, om deze mensen te kunnen helpen.”

“Maar ik was minderjarig en ik had zo veel problemen. Daardoor had ik een tijdlang de mentale ruimte niet om bezig te zijn met studies. Nu zou dat wel lukken, maar ik denk dat het te laat is. Tijdens de dag werk ik hard en ’s nachts moet ik slapen. De combinatie werken-studeren, ik ben bang dat dat wat te moeilijk is voor mij. Maar het blijft nog altijd een droom die ik heb.”