Dehousse kwam in de nationale politiek terecht toen hij met de regering-Tindemans minister van Franse Cultuur werd. Hij hervormde onder meer de RTB, die voortaan RTBF werd genoemd, en regionaliseerde het cultuurbudget van Brussel en Wallonië. Hij werd vervolgens minister van Waalse zaken en voorzitter van het Waals ministercomité binnen de regering, twee nieuwe functies.

Als minister was Dehousse ook betrokken bij de staatshervorming van 1980. Een jaar later kreeg Dehousse de portefeuille economie in de Waalse gewestregering die hij bijna een jaar later ook ging leide. Geregeld haalde hij in die periode de krantenkoppen met krasse uitspraken. Zo beschuldigde hij de Boerenbond ervan het ministerie van landbouw te dirigeren. In oktober 1994 veroorzaakte Dehousse heel wat commotie door in het bijzijn van de koning in Oostende enkel Frans en Engels te praten. De Vlaamse oppositie eiste zijn ontslag.

Als kandidaat-burgemeester behaalde hij op 9 oktober 1994 13.316 voorkeurstemmen in Luik, een record inzake penetratiegraad. Dehousse bleef burgemeester van Luik tot in 1999, om naar het Europees parlement te verhuizen. Hetzelfde jaar deed hij een gooi naar het voorzitterschap van de Franstalige socialisten, maar hij moest de duimen leggen voor Elio Di Rupo. Zijn verblijf in het Europees parlement duurde maar tot 2004. Twee jaar later stopte hij ook als Luiks gemeenteraadslid.