“Ik heb dit seizoen inderdaad al veel pech gekend”, zegt Jochmans, die na zijn breuk aan de neus en de oogkas sneller hersteld is dan aanvankelijk gedacht en vorige week tegen Wezet al veertig minuten volmaakte. “Alles lijkt weer in orde. Ook op mentaal vlak. Omdat de blessures zich steeds herhaalden, ben ik eigenlijk nooit honderd procent fit geweest. Ik speel nu met een gezichtsmasker, dat is uiteraard wat ambetant, maar op het veld denk je daar niet aan. Ik heb ook geen schrik om een kopduel aan te gaan. Je mag je nooit opzij laten zetten in het spel en zeker geen angst hebben.”

Misschien kan Jochmans Tienen de komende weken nog van dienst zijn, want de voorbije weken liepen niet al te best voor de club. “Met ons spel en met de kansen die we creëerden, hadden we meer verdiend dan die twee op twaalf. Al zou het inderdaad handig zijn om nog eens een overwinning te pakken. Ik zie op bezoek bij Thes Sport ook kansen, al missen we met Hannes Meeus en Robert-Jan Vanwesemael wel twee basisspelers wegens schorsing. Thuis wonnen we alvast met 2-0 van Thes. Hopelijk kan ik mijn steentje bijdragen. Misschien dat ik wegens die blessures en het feit dat ik daardoor minder wedstrijden heb gespeeld, nu wel frisser ben voor de laatste matchen van het seizoen. Ik ben in elk geval niet meer ver verwijderd van mijn topconditie.”

Geluk bij een ongeluk

Die blessures waren trouwens ook niet handig naast het veld voor Jochmans, die aan zijn laatste jaar lichamelijke opvoeding aan de KU Leuven bezig is. “Op dat vlak had ik ergens een geluk bij een ongeluk. Mijn blessures vielen altijd op relatief goede momenten, zodat mijn studies daar niet onder geleden hebben. Zo heb ik nooit leerstof moeten inhalen.”