“Het was een van de spannendste matchen die ik als coach al heb meegemaakt”, begint Bevel-coach Cis Bosschaerts. “We kwamen al vrij snel op voorsprong, maar daarna lieten we het wat hangen en nam Bonheiden het over. Ze kwamen niet onverdiend op een 2-1-voorsprong. Na de rust teerden zij iets te veel op die tussenstand en zeker toen wij met tien vielen na een rode kaart, maakten ze geen gebruik van de ruimte die er kwam. Mijn spelers wilden echt winnen, ze wisten ook dat ze bij winst aan de leiding kwamen. Tien minuten voor tijd kon Vervoort na een hoekschop de gelijkmaker scoren. We wilden echter meer en bleven gaan, maar Vervoort schoot van zeer dichtbij over en de keeper pakte een gemaakt doelpunt van Janssens. We hadden ons al neergelegd bij een gelijkspel tot in de slotminuut Matthysen voorzette. Niemand kon de bal nog raken, en hij ging aan de tweede paal rechtstreeks binnen. De vreugde was uiteraard zeer groot, want we hadden er niet meer op gerekend. Maar al bij al was onze zege zeker niet onverdiend.”

Titelambities

Bevel staat na eenentwintig speeldagen dus op kop. “In het begin van het seizoen hadden we een zeer grote ziekenboeg, er zaten toen zelfs spelers op de bank die ik niet kende. We hadden ook de pech dat we de competitie moesten openen tegen Wavria en Zandhoven, twee sterke elftallen. We verloren die twee wedstrijden, maar sindsdien verloren we nog maar één keer en pakten we vijftig op zevenenvijftig. Na negentien speeldagen hebben we onze inhaalrace voltooid. Onze ambitie is dan ook om kampioen te spelen, we steken ons niet weg. We staan nu eerste, maar ik zou vooral graag op die plaats staan op het einde van het seizoen. Als we nu alles winnen, is het zover, maar binnen twee weken spelen we de absolute topper tegen Zandhoven. Die volgen nu op een punt, dat kan de titelwedstrijd misschien worden. Maar ik ben vooral zeer blij dat we onze twee inhaalmatchen wonnen, nu wacht ons nog de eindsprint.” (givl)