“Het was ook wel van moeten tegen Kortenaken”, zegt de 36-jarige Faessen. “Door de zege ziet onze situatie er in één keer toch al veel beter uit en zouden we barragewedstrijden moeten kunnen vermijden. Met de kwaliteit die we hebben, zouden we ons ook absoluut moeten redden. In de eerste helft ging het spel goed op en neer en de 1-1-stand aan de rust was een juiste weergave van de verhoudingen. Na de pauze kwamen we echter veel beter voor de dag en bovendien scoorden we op de juiste momenten. Ook ikzelf pikte mijn doelpuntje mee toen een verdediger slecht ontzette en ik de bal plots voor mijn voeten kreeg. Met die goal waren we vertrokken voor wat uiteindelijk nog een riante overwinning zou worden. Ook nog leuk: we winnen met 5-1 en liefst vijf verschillende spelers kwamen bij ons tot scoren.”

Snookeren

Op zijn oude dag speelt Faessen vooral op het middenveld, maar de meesten kennen hem ongetwijfeld nog als de spits die zijn hele carrière lang de weg naar doel makkelijk vond. “Ik heb eigenlijk altijd als diepe spits gespeeld en per seizoen scoorde ik toch gemiddeld twintig keer. Sinds dit seizoen ben ik dus bij Testelt - waar ik ook woon -, maar ik haal toch niet meer mijn normale niveau. Ik sukkel wat met blessures en ben echt einde carrière. Na deze campagne stop ik dan ook met voetballen en is het tijd voor andere dingen. Ik ga snookeren en ga meer tijd hebben voor mijn gezin en mijn twee dochters.”

De goaltjesdief van weleer zal de vele herinneringen en vrienden die hij aan voetbal heeft overgehouden wel altijd koesteren. “Kijk, ik heb mijn jeugdopleiding nooit genoten bij een ploeg uit de hogere reeksen of zo. Nee, ik kwam van Scherpenheuvel, een provinciaal ploegje. Ik ben toen snel opgeklommen naar Oosterzonen in de toenmalige vierde klasse. Het jaar nadien klopte Everbeur, dat ook in die reeks uitkwam, op de deur. Zo heb ik uiteindelijk met veel bekende voetballers gespeeld en veel mooie dingen meegemaakt. Ik had het voordeel dat ik een neus had voor doelpunten en zo was er doorheen mijn carrière telkens veel interesse. Toch moet ik zeggen dat vierde klasse mijn plafond was. Bij Diest promoveerde ik van tweede provinciale naar eerste. Daarna zat ik nog zeven seizoenen bij Wolfsdonk, wat nu door de fusie RWL Sport is geworden. Nee, het is mooi geweest en zet straks met veel voldoening een punt achter mijn carrière.”