Met Tom De Cleen uit Temse haalde men iemand in huis die het reilen en zeilen in de Puitvoetstraat als zijn broekzak kent. “Toch is het onverwacht dat ik deze kans kreeg”, doet De Cleen uit de doeken. “Ik was het seizoen begonnen als T2 bij vierdeprovincialer Blauw Wit Temse. Daar stak ik de voorbije maanden enorm veel op van hoofdtrainer Geert Mariman. Ik heb me er kunnen ontplooien. Of ik getwijfeld heb? Het was een moeilijke beslissing want bij Temse mag men zich opmaken voor de kampioensviering. Dat zou ik graag meegemaakt hebben. Bovendien heb ik in Temse bij de jeugd gespeeld, zodat ik ook daar thuis was. Langs de ander kant heb ik de laatste zeven seizoenen van mijn voetbalcarrière bij White Boys gespeeld. Ik heb hier in het coronaseizoen een punt achter mijn actieve carrière gezet. Ik was toen 34 jaar en mijn lichaam wilde niet altijd meer mee.”

“Nadien dacht ik niet meteen aan een carrière als trainer”, bekent De Cleen. “Toch niet van een A-ploeg. Ik had meer een job als jeugdtrainer in het vizier. Jeugdtrainer worden in de ploeg waar mijn nu 3-jarig zoontje zou gaan spelen, leek me de ideale aanloop. In april vorig jaar kwam Blauw Wit Temse met de vraag om T2 te worden onder Geert Mariman. Ik heb niet geaarzeld en ben nog altijd blij dat ik deze stap zette.”

Snel beklonken

“Het voorbije weekend kreeg ik dan een telefoontje van het bestuur van White Boys. Bij het gesprek op maandag voelde ik meteen nog dezelfde familiale sfeer als enkele jaren geleden. Het voelde meteen goed en de deal was dan ook snel beklonken. White Boys is nog altijd de club waar je graag komt. Voor deze warme club wil ik graag werken. Naderhand kreeg ik ook heel wat positieve reacties van trainers en spelers waarmee ik ooit bij White Boys aan de slag was.”

“Of ik weet welk vlees ik in de kuip heb? Zeker, want bij White Boys is er nooit een groot verloop en met driekwart van de spelers speelde ik nog samen. Ik heb dus het voordeel dat ik van iedereen de kwaliteiten kan inschatten. Of dat voldoende is om White Boys in tweede provinciale te houden? We moeten nu nog negen finales spelen. De match zondag tegen Bazel brengt geen extra druk met zich mee. Het is slechts één van die negen matchen. We moeten proberen om de drie punten thuis te houden, maar ook de daaropvolgende weken moeten we er vol voor gaan. We moeten nog tegen Dynamo Beervelde, Sparta Waasmunster en SK Kemzeke en dat zijn de ploegen die net boven ons staan. We moeten niet beginnen rekenen, gewoon negen keer goed presteren.”