“Ik denk dat de keeper de bal niet goed zag komen. Er stonden een hele hoop spelers voor zijn neus, maar anderzijds kreeg ik de bal weer ideaal aangespeeld van Souf (El Banouhi, red.) en voelde ik meteen nadat ik de bal raakte dat het wel eens raak kon zijn. Dat heet dan kampioenengeluk zeker?”, lacht de Lokerse middenvelder Janssen nadat hij samen met zijn ploegmakkers een ereronde liep langs de meer dan 2500 uitzinnige toeschouwers op Daknam.

Nochtans zagen die toeschouwers hoe doelman Jelle Merckx al in de eerste minuut zijn ploeg moest rechthouden. Na een knappe actie gevolgd door een voorzet van Dhulster kon Joye van dichtbij uithalen, maar Merckx redde met de voet. Meteen daarop trapte ook Vanborm nog eens over. Dat waren eigenlijk de enige twee echte kansen die de bezoekers kregen. Vermeiren, die een voorzet van Boujouh onbegrijpelijk over kopte, verkeek aan de overkant de enige echte kans voor de thuisploeg voor de rust. “Je zag dat Petegem het steeds moeilijker kreeg. We hebben hier vanavond ook niet het echte Petegem gezien. De ploeg kampte met een aantal gekwetsten en geschorsten. Ik had er bij de rust dus echt wel vertrouwen in”, stelt ook trainer Hans Cornelis na afloop. “Het duurde wel heel lang voor dat bevrijdende doelpunt er kwam. Ik denk niet dat iemand afbreuk kan doen aan onze overwinning.”

Daverende tribunes

Cornelis had gelijk. Want na de koffie volgden de doelkansen voor de Waaslanders elkaar in hoog tempo op. Na een reeks van hoekschoppen trapte Vermeiren nog over en een niet te missen voorzet van Janssen werd door Van Moerzeke toch nog voorlangs verlengd. De voor Vermeiren ingevallen Geeraerts trapte eerst te zwak en nadien recht in de armen van Vandenbossche. Op aangeven van El Banouhi kopte Van Moerzeke ook nog eens naast en op een inzenden van Boujouh, alweer verlengd door Van Moerzeke, kon de Petegemse doelman nog redding brengen. Maar toen iedereen zich al bij een doelpuntenloos gelijkspel had neergelegd, legde El Banouhi de bal perfect in de loop van Janssen. Daknam daverde.