De spelers van Mandel verorberden hun sportmaaltijd op de bus tijdens de twee uur durende verplaatsing. Op het zware en slechte veld in Hoogstraten hielden de bezoekers opnieuw goed stand. Ze gaven weinig weg maar konden ook bijna niks creëren. Een stilstaande fase werd Mandel uiteindelijk fataal. “Het verhaal van de jongste weken, maar eigenlijk van het hele seizoen”, zuchtte Jan Verhaest, die na een weekje op de bank weer mocht starten. “Bij 0-0 kregen we één grote kans, maar die ging niet binnen. Stel dat dat wel zo was, dan hadden we misschien een andere match kunnen krijgen.”

De emotionele reactie van de voorzitter vorige week na Rupel Boom had niet voor extra motivatie gezorgd. “We hebben dat wel kunnen plaatsen”, suste Verhaest. “Leuk was en is het niet, maar de voorzitter ziet dat eerder op lange termijn. Wij zien vooral het nu en willen - misschien tegen beter weten in - nog altijd proberen om dat behoud af te dwingen. Zolang het mathematisch nog kan, is dat ook onze plicht uiteraard. Ook onze coaches doen er nog altijd alles aan om het tij nog te doen keren. Ook zij waren ontgoocheld en verbaasd over de inzet en motivatie tegen Rupel Boom, al speelde de grote druk toen zeker ook een rol.”

Met 13 punten in 27 wedstrijden blijft Mandel intussen troosteloos laatste, met nu al een achterstand van 11 punten op een veilige plek. Stilaan uitzichtloos dus. “Dit is heel moeilijk, maar zolang het kan, moeten we ons vastklampen aan dat tikkeltje hoop”, aldus Verhaest. “Voor iedereen is het zwaar om geen loon naar werken te krijgen, maar we moeten dit proberen te aanvaarden. Uiteraard moeten we week na week alle moed bij mekaar rakelen om er dan op training weer in te vliegen. Nogmaals, evident is dat niet, maar uit respect voor de club, de trainers en iedereen rond en in de club zijn we dat verplicht, ook aan onszelf.”