Terwijl Jumbo-Visma doorgaat op hetzelfde elan waarmee ze vorig jaar geëindigd zijn, losten ze ook hun eigen documentaire op de wereld. Met een kijkje achter de schermen, tijdens trainingskampen en in de ploegauto, krijgen we uitzonderlijke beelden voorgeschoteld. Niet alleen gelukzalige momenten zoals de Tourwinst van Jonas Vingegaard, maar ook bittere pillen zoals de zware valpartijen van Primoz Roglic en het uitvallen van Wout van Aert voor Vlaanderens mooiste.

De gele droom

Met de gele en groene trui in de Ronde van Frankrijk behaalde Jumbo-Visma de – tot dan toe – onmogelijke gewaande dubbel. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze documentaire de meeste aandacht geeft aan de triomf van Vingegaard. We zien hoe de ploegleiding hun renners al maanden op voorhand voorbereidt en hun tactiek om Tadej Pogacar in de Tour volledig af te matten uitmuntend uitpakt. We kijken naar een schouwspel van renners die voor elkaar door het vuur gaan en hun eigen winstkansen opofferen voor het grotere doel. En dat is de sleutel tot het succes bij Jumbo-Visma, zelfs tot “het beschamende” toe, volgens sportief directeur Merijn Zeeman.

Van Aert en Parijs-Roubaix

Met een pijnlijke grimas keek Wout van Aert terug op zijn niet-deelname aan de Ronde van Vlaanderen, terwijl hij zijn beste benen ooit had in het voorjaar. De Belgisch kampioen van 2021 moest verstek geven door een covidbesmetting en wilde koste wat het kost aan de start van Parijs-Roubaix verschijnen.

“Roubaix is een heel speciale koers voor mij. Toen ik hier voor het eerst reed, verloor ik mijn ploegmaat Michael Goolaerts (door een hartstilstand, red.) in de wedstrijd. Ik sta er sindsdien altijd met een bijzonder gevoel aan de start. Ik wil hier absoluut eens met de handen omhoog over de finish komen. Michael is mijn grootste motivatiebron om die koers ooit te winnen”, zei hij met een krop in de keel. Mechanische pech lag opnieuw in de weg voor zijn eerste kasseimonument. Hij werd uiteindelijk tweede.

Pechvogel Roglic

Het beeld dat de grootste indruk naliet, is ongetwijfeld dat van een ontredderde Roglic langs de kant van de weg na de zestiende rit in de Vuelta. Het ongeloof in de ploegauto is groot. De Sloveen stak de hand uit naar de overwinning, maar kletste in de laatste meters op het asfalt. “Huh, hij is gevallen? F*ck! Godverdomme!”, weerklinkt in de ploegauto. “Dat ziet er helemaal kut uit.”

Roglic zit totaal verslagen aan de grond geplakt. Het lukt niemand van de entourage om tot hem door te dringen. “Op dat moment zat ik met veel vragen in mijn hoofd, maar daar ga je niet door vooruit. What doesn’t kills you make you stronger”, blikt een opvallend optimistische Roglic terug. Het is opmerkelijk hoe de voormalige schansspringer na zoveel pech zich mentaal keer op keer kan blijven opladen.

Het jaar te veel

Tom Dumoulin speelt misschien wel de grootste hoofdrol in de serie. We zien zijn gemoed met iedere aflevering meer en meer schommelen tussen hoop en wanhoop.

“Het plezier in fietsen is nooit weggeweest, maar wielrenner zijn is een ander verhaal”, aldus de Nederlander. De documentairemakers zijn erbij wanneer de 31-jarige Limburger de liefde voor zijn discipline probeert terug te vinden op een trainingskamp in Colombia, maar ook wanneer de Nederlander op de massagetafel zijn twijfels uit na een teleurstellende Giro. “Mijn lijf is opgebrand”, vertelt hij gebroken in zijn hotelkamer. “Mag de camera alstublieft even uit?” Via het achterdeurtje verliet hij uiteindelijk zijn allerlaatste Giro, die hij in 2017 nog won.

Een laatste keer wil hij zich klaarstomen voor het WK tijdrijden, maar hij kan het niet meer opbrengen. Per direct zet hij een punt achter zijn carrière. Op het strand van Sydney zien we hem – ondertussen gestopt – eerlijk, bevrijd van verwachtingen en vooral gelukkiger dan ooit. “Het leven naast het fietsen is ook fantastisch”, besluit de man uit Maastricht.