“Ik kan niet zeggen dat Sint-Niklaas het puntje zou gestolen hebben”, geeft Vlaamse Ardennen-coach Carl Deviaene toe. “De hekkensluiter heeft ons alleszins verrast. Ik zag een ploeg met heel wat wijzigingen waardoor we even van slag waren. Een ploeg ook die door een goede coach werd gestuurd en verrassend uit de hoek kwam. Lang niet de rode lantaarn waar niemand schrik moest van hebben. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat wij zowat onze slechtste eerste helft van het seizoen speelden. We kregen al snel een doelpunt tegen. Bij de rust heb ik mijn ploeg wat gewijzigd, maar echt veel zoden bracht dat niet aan de dijk. Sint-Niklaas verdubbelde zijn voorsprong waarna ik opnieuw heb ingegrepen. Uiteindelijk sleurden we toch nog een overwinning uit de brand. Omdat Sint-Niklaas nog steeds puntenloos was, hebben we ze wat onderschat moet ik toegeven. Bovendien lukte alles bij hen terwijl het bij ons een verhaal van net niet was. Eind goed, al goed. We hebben de drie punten en op dit moment is dat het enige dat telt.”

Iets betekenen in tweede

Coach Andre Van Der Poorten toonde zich tevreden, maar gaf ook toe dat de druk in het slotkwartier te groot werd om het hoofd boven water te houden. “We hebben de voorbije week de koppen bij elkaar gestoken en trekken vanaf nu volop de kaart van de jeugd en dat louter in functie van volgend jaar. Het wordt dus tweede provinciale, maar daar willen we wel een rol van betekenis spelen. Daarom ook doen we het seizoen uit met allemaal beloften en jeugdspelers. Dat die jongens goesting hebben om te voetballen hebben getoond. We voetbalden over de grond en hadden wat geluk bij onze twee doelpunten. Dat het uiteindelijk toch fout afliep heeft zo zijn redenen. Zo gingen mijn jongeren er vooral geestdriftig tegenaan. Hun enthousiasme overtrof soms hun kunnen en dat werd afgestraft.”

“Wanneer ik hier rond Nieuwjaar toekwam, kon ik mijn ogen niet geloven”, doet Van Der Poorten uit de doeken. “Hier kwamen bussen nieuwe spelers toe, maar allemaal jongens die te oud waren en te weinig brachten. Ik trachtte het bestuur ervan te overtuigen dat er bij de jeugd betere jongens rondliepen. Ik ben nu drie weken coach bij Sint-Niklaas en heb dat stelselmatig kunnen veranderen. Ik startte een nieuw project en kreeg daarbij de steun van de trainers van de bovenbouw. We spelen nu al enkele weken met een mix van jongeren en minder jong. Het grootste succes is dat iedereen begint in te zien wat de jongeren kunnen betekenen. Momenteel bestaat onze A-ploeg uit tachtig procent beloften. Met deze kern kan ik in de toekomst verder. Inderdaad in tweede provinciale, maar het is niet om er anoniem mee te draaien.”