“Een schrijnende situatie”. Zo omschreef Jan De Winter, de advocaat van Emiel de H. (101) de situatie van zijn cliënt. De man werd geïnterneerd nadat hij een medebewoner doodde, maar moest toch naar de gevangenis van Brugge. In gespecialiseerde zorginstellingen was namelijk geen plaats.

De verwarde hoogbejaarde had in de zomer van 2021 een 75-jarige medebewoner in een rusthuis gedood. Emiel doolde die nacht door de gangen en was de kamer van de man binnengaan. Toen hij “een vreemde in zijn bed zag” raakte hij in paniek en verstikte de slapende man met een deken.

LEES OOK. 99-jarige is oudste moordverdachte van ons land na tragische vergissing in woonzorgcentrum

Geen assisen

De raadkamer in Gent besliste daarop in oktober 2021 om de toen 100-jarige Emiel de H. te laten interneren. Volgens de raadkamer was de internering gezien zijn psychische toestand de beste oplossing. De bejaarde moest zich hierdoor niet verantwoorden voor het hof van assisen.

Toch moest de toen 100-jarige daarop maanden in de gevangenis van Brugge zitten. Nergens was namelijk plaats voor de bejaarde die gespecialiseerde en geriatrische hulp nodig had. Niet in de verschillende instellingen voor geïnterneerden, niet in een gewoon woonzorgcentrum.

LEES OOK. Hij zou niet in de gevangenis mogen zitten, maar er is nergens anders plaats voor 100-jarige Emiel: “Een schrijnende toestand”

Laatste levensdagen

Het dossier werd daarop uitgesteld naar mei 2023 door de kamer voor de bescherming van de maatschappij (KBM), die waakt over de rechten van geïnterneerden. Door zijn hoogbejaarde leeftijd leek het alsof Emiel de H. zijn laatste levensdagen in de gevangenis zou moeten slijten.

De situatie leek uitzichtloos, maar in juli kon hij dan toch terecht in een psychiatrisch ziekenhuis in Sint-Truiden. In november kon hij naar een West-Vlaams woonzorgcentrum. Anoniem bracht hij daar zijn oude dag door en kreeg hij zorg op maat.

In februari is Emiel de H. uiteindelijk op 101-jarige leeftijd overleden. Zijn advocaat Jan De Winter bevestigt het nieuws. “Zijn familie was tevreden dat hij de laatste maanden in de huiselijke setting van een wzc kon doorbrengen. Zijn 100ste verjaardag moest hij nog doorbrengen in de gevangenis, zijn 101ste gelukkig in een woonzorgcentrum”, klinkt het.