“I don’t mind if you forget me” zong hij ooit. Maar dat Morrissey nog lang niet uit het collectieve geheugen verdwenen is, bleek uit de ellenlange rij die zich vanaf 19u vormde voor de inkom van de Stadsschouwburg. In de menigte ook heel wat jongeren. De invloed van oudere alternatieve rockers, postpunkers en new wavers op een nieuwe generatie fans mag dan ook niet worden geringschat. Daar zijn Marthe (15) en Chloé (15) het levende bewijs van. Het duo wordt op sleeptouw genomen door hun, jawel, leerkracht.

“Onlangs hoorde ik Chloé tijdens de pauze naar The Smiths luisteren. Ik vroeg of ze fan was en vertelde dat ik vandaag naar Antwerpen kwam om Morrissey te zien. Ze besloot mee te gaan, en Marthe deed hetzelfde. Super fijn”, oordeelt Caroline. De Bilzenaren wonen het concert bij met een omvangrijk groepje vrienden uit Limburg, Oost- en West-Vlaanderen.

“Sommigen onder ons zijn opgegroeid met The Smiths, en dus ook met Morrissey. We zagen hem al vaak live, maar de laatste keer in Antwerpen trapte hij het vroegtijdig af. Hopelijk zijn we vandaag niet hetzelfde lot beschoren. We kijken er ontzettend naar uit.”

Ook de 55-jarige Iraniër Ali Massounmia staat te popelen om binnen te gaan. “Ik ben van Amsterdam gekomen. Ik ben een enorme fan van Moz. Zoals vele anderen, herken ik me in zijn lyrics. Zondag ga ik naar zijn show in Londen. Hij speelt elke keer een andere setlist, dus ik zie hem met plezier twee keer aan het werk. Als hij ergens in de buurt speelt, teken ik altijd present.”

Showtime

Na een opwarmertje met onder meer een videoclip van God Save the Queen van Sex Pistols was het om 20u30 de beurt aan the man himself. De eerste rijen, gevuld met uitzinnige fans, waren meteen mee. De rest volgde al snel wanneer hij met ‘Stop me if you think you’ve heard this one before’ een eerste klassieker van The Smiths bracht.

“In the absence of human touch, I have decided I’m throwing my arms around Paris”, klonk het kort nadien. Aan opportuniteiten nochtans geen gebrek. Tientallen fans dongen voortdurend naar een fysiek contact met de Brit, die slechts met mondjesmaat toehapte. Wanneer een fan hem “I love you” toewierp, repliceerde Morrissey met “I am too shy to answer.” Het bleek een sterk staaltje theater. Luttele seconden later zette hij immers ‘Let me kiss you’ in.

Iets minder teder ging Mozzer om met Precious, een jonge vrouw die hij uit het publiek plukte. Wanneer Morrissey haar vroeg wat ze had gegeten, was brood niet het antwoord dat de diehard vegan wilde horen. “You can go now”, klonk het kil. Toen de dame nog een knuffel vroeg, luidde antwoord cynisch: “Nah, I am too busy”, wijzend naar de micro.

Het activistisch kantje van Morrissey flakkerde nog even op tijdens ‘The Bullfighter dies’ een titel die weinig ruimte laat voor interpretatie. De bijbehorende visuals toonden hoe torero’s aangevallen werden door stieren. “Hooray, hooray, the bullfighter dies and nobody cries because we all want the bull to survive.” Een uitgesproken bewijs van zijn liefde voor dieren. ,

“I like it here can I stay”, zong Morrissey niet veel later. De bekende strofe uit ‘Half A Person’ van The Smiths werd luidkeels meegezongen. Een jonge vrouw zag haar kans schoon om Steven Patrick te knuffelen, maar daar besliste de security anders over. Hoe goed ze zich ook vermaakte, blijven zat er voor haar alleszins niet in.

De actie inspireerde een tiental andere fans tot een vergelijkbare poging, steeds vakkundig in de kiem gesmoord door de beveiliging. Het leek Morrissey te irriteren, en toen hij niet veel later richting de coulissen marcheerde, vreesden velen het einde. Hij gunde de fans daarna nog een paar minuutjes muzikaal plezier, maar na een show van ruim anderhalf uur was het welletjes geweest voor Mozzer.

Voor een glunderende Renée Lion en haar familie had het optreden gerust nog wat langer mogen duren. “Ik heb jaren uitgekeken naar dit moment. Het was de eerste keer dat ik Morrissey live aan het werk zag, en meteen super geslaagd. Hij is een echte poet. Dat ik hem aan de zijde van mijn papa kon zien, is een droom die uitkomt. Hij is allesbehalve poëtisch, maar net zoals mijn hele familie al jaar en dag fan.”

“Het was een ongelofelijke belevenis. 2023 is nog maar net van start gegaan, maar het muzikaal hoogtepunt van het jaar is meer dan waarschijnlijk al bereikt. Dit kan niemand overtreffen.” (lava)