Wie van een brokje nostalgie houdt en er binnen mag, moet vrijdagavond zeker eens een bezoekje brengen aan het logegebouw van het Jan Breydelstadion. 33 gewezen coryfeeën van Cercle, onder wie kleppers zoals Morten Olsen en Julien Verriest zullen van de partij zijn. Het gaat om spelers van eind jaren 70 en begin jaren 80 die speelden onder de Nederlandse trainer Han Grijzenhout.

“Het idee is ontstaan op de begrafenis van Han, iets meer dan twee jaar geleden”, legt Beheydt uit. De spits voetbalde van 1975 tot 1984 liefst negen seizoenen voor Cercle en maakte in beker en competitie meer dan honderd doelpunten. “Het was bij de begrafenis volop corona en we waren daar met slechts een viertal spelers onder wie onze kapitein van toen, Jules Verriest, Andre Van Lommel en John Vercammen. We hebben toen afgesproken om eens samen te komen, maar dat bleek een ferme brok om aan al die adressen te geraken. Ook door de wet op de privacy hebben we beslist om enkel spelers uit te nodigen die Belg zijn of hier gedomicilieerd”, legt Beheydt uit hoe men aan iets meer dan dertig man is gekomen.

De balvaardige Nederlandse middenvelder Gerrie Kleton en doelman Pol Decoussemaeker zijn intussen overleden. Morten Olsen is er wel bij, want hij woont in België. Het moet al op een begrafenis of in een stadion zijn dat de Cercle-iconen mekaar nog eens ontmoeten. Beheydt heeft op dat vlak overigens nog een leuke anekdote over Olsen, de man van die generatie die zowel als speler en trainer de grootste carrière maakte. “We gingen eens op reis naar Sint-Petersburg en bij de landing ontmoetten we niemand minder dan Morten in de luchthaven, ongelooflijk eigenlijk.”

Dirk Beheydt werd destijds ontdekt door Han Grijzenhout himself. Beheydt was toen de spits en topscorer van eersteprovincialer Sint-Eloois-Winkel. “Er zaten nogal wat kustploegen in de reeks, zoals Knokke en Heist, en Grijzenhout had een tip gekregen en kwam scouten. Hij adviseerde om mij te nemen en het volgend seizoen mocht ik meteen debuteren en ik scoorde zelfs. Nu is het ondenkbaar dat iemand uit eerste provinciale nog eerste klasse haalt, maar toen kan dat nog.”

Eén keer Rode Duivel

“Ik ben uiteindelijk negen jaar gebleven en had er een heel mooie tijd”, blikt Beheydt nog altijd tevreden terug. “Ik was zelfs één keer Rode Duivel, achteraf bekeken te weinig misschien, maar er was dan ook veel concurrentie toen met Erwin Vandenbergh en Jan Ceulemans.”

Beheydt, die ingenieur van opleiding is, bleef ook altijd werken en na Cercle bolde hij nog twee jaar uit bij Harelbeke. Trainer werd hij nooit, maar hij staat wel nog altijd in voor de organisatie van de studaxen in Winkel. “Bij ons in de streek is dat nog populair, ex-studenten die nog een potje voetballen”, lacht Beheydt. Zelf meedoen zit er niet meer in. “Als ik nu naar voetbal kijk, kan ik soms mijn ogen niet geloven, hoe snel en fysiek is het nu niet geworden? Ik heb de indruk dat het er nu vijf keer sneller aan toegaat dan in mijn tijd.”

“Winkel Sport, de ploeg van het dorp hier, volg ik ook nog. Op Cercle kom ik gemiddeld nog één keer per seizoen, maar als ze op Kortrijk en Gent spelen, word ik altijd uitgenodigd door gewezen klanten. En vrijdag wordt natuurlijk speciaal. Ik kijk ernaar uit om iedereen nog eens terug te zien. Toen we de mensen van Cercle vertelden wat we wilden doen, waren ze meteen enthousiast. Ze vonden dat we een topmatch moesten kiezen en dat is gelukt. En we hebben natuurlijk ook geluk met Genk, de leider nog wel en dan nog op een vrijdagavond. Mooier kan niet. Hopelijk winnen ze, want Cercle zit in ons hart en na afloop zal het nog zo plezant zijn.”